"Eğer bunu okuyorsan bir gün bir kazayla buraya gelme ihtimalin yüksek demektir. Hatta ihtimal gerçekleşmek üzeredir"
°°°
Korkunç bir uçak kazasıyla bilinmezliklerle dolu esrarengiz bir adaya düşen bir grup insan.
Düştükleri normalden fa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm kapağı için @biradetmerdumgiriz çok teşekkür ederim.Ayrıca bölümün içinde de bir sürprizi var 😄
***
ANTART ailesi bu bölüm geçiş bölümü olduğu için pek aksiyon yok ama umarım beğenirsiniz 😄
İyi okumalar! 😄
* * *
Uykunun kollarından sıyrılırken sadece bir anlığına evimde yatağımda uyanacağımı zannettim.O bir anlık duyguyu yok etmeye sebep olan şey ise çenemin altının keskin bir acıyla yanmasıydı.Sonradan zihnime dolan bütün olanlar acıyla kıvranan vücuduma ek olarak içiminde yanması eklenmişti.Gözlerimi istemsizce araladığımda kızıla dönmeye başlayan gökyüzüyle karşılaştım.Başka zaman olsa direk kalkmaya yeltenirdim ama şuan içinde bulunduğum ruh halim buna izin vermiyordu.Öylece sırt üstü uzanmış gökyüzünü izliyordum.Denizin suları birbirine çarptıklarındaki çıkardığı ses kulağıma ulaşıyordu.
Şu son yaşadıklarımı hiç yaşamamış farz etmek istiyordum.Evimden hiç çıkmamış o uçağa binmemiş bu kaza meydana gelmemiş ve doğal olarak burada yaşadıklarım da vuku bulmamış saymak istiyordum. Gözlerimi diktiğim kızıla boyanmış gökyüzüne bakarken düşünebildiklerim sadece bunlardı.Yaşadıklarımı düşünmüyordum ,düşündüklerim keşkelerin geçtiği cümlelerdi ve tıpkı şu anda keşke o bileti almama engel bir şey olsaydı diye aklımın ucundan süzülerek bütün düşüncelerime yayılması gibi.
Ellerim karnımın üzerinde öylece yatarken gözlerimi yumdum ve ağzımın kuruluğu yutkunmamı zorlasa bile birkaç kere yutkunmaya çalıştım.Buradan kurtulduğumda bu olaylar aklımın en ücra köşesinde kötü bir anı olarak yer edinecekti.Hatta belki de hatırlamamak üzere silinecekti ve ben tekrardan bir şekilde hayatıma devam edecektim ama şuan önceliğim kurtarma ekiplerinin bir an önce bizi bulmasıydı.
Sahi ya kurtarma ekipleri neden hala gelmemişti?
Gözlerimi tekrar araladığımda kendime sıraladığım telkin cümlelerini yaklaşmaya başlayan konuşma sesleri böldü.
"Sonunda kendine gelebildin iyi misin?" yattığım için yukarıdan aşağı bana bakan Buğra'yı görünce hemen toparlanmaya çalıştım.Yanında birkaç kişi daha vardı.Ağzımı açtım ama bir şey diyemedim ne iyiyim demeye dilim döndü ne de kötü demeye sadece başımı sallamakla yetindim.
Geçtiğim oturma pozisyonuna karşın o da dizlerinin üzerine çöktü ve elini çeneme götürdü.Bir anda yüzüme yaklaşan yüzü karşısında hafif geri çekildiğimde bu tepkime karşı hala çenemde olan elini çekmeden hafifçe tebessüm etti.Gözlerimi siyah gözlerinden çekerek yere yönelttiğimde o da çenemdeki elini çekmiş getirdiği çantanın içinden pamuk alarak üstüne bir şey döktükten sonra elini tekrar çeneme koyup pamuğu çenemin altındaki yaraya sürmeye başlamıştı.
