Pse Me Telefonon Vetem Kur Je I Droguar? (Shqip)

1.First Glances.

"Ne momentin e pare qe te pash, e kuptova se do beheshe gabimi im me i madh."

~Para~

-Jo!- kundershtoi pasi degjoi propozimin ne dukej te pavend nga ana e mamase se saj.

-He pra Era! Moshataret e tua mezi presin te konstultohen me nje psikologe, ndersa ty qe po te vjen rasti e refuzon.- vazhdoi e jema kesaj here me te mire duke u perpjekur ti mbushte vajzes se saj mendjen.

-Jo ma. Nuk e kupton qe s'ia kam nevojen nje psikologeje. Pastaj kush tha se mezi presin? Te marrin vesh te tjeret se shkon tek nje psikologe te quajne piskopate, idiote dhe te rrijn larg. Me beso, te qendroj vetem eshte e fundit gje qe dua.

-Por ti me dukesh shume e mbyllur me veten, me mua, me babain tend. Duket sikur nuk ke me ke te flasesh, te shprehesh ato qe mendja jote krijon ne kete fazen hyrese te adoleshences.- e lodhur nga oret e stergjatura te punes dhe streset ne zyren e saj, mamaja e Eres ndaloi per nje cast dhe pasi mori fryme thelle, me shpresen se do arrinte te kthente mendjen e se bijes, vazhdoi.- Te lutem shpirt, provoje njehere, vetem nje seance. Ti e di se Viola eshte shoqja ime e ngushte dhe se do e kesh me te lehte te ambientohesh. Une...- u afrua prane saj duke i hequr disa fije floku nga fytyra dhe perfundoi fjaline.- Jam e shqetesuar per ty.

Aq u desh qe Era te dorezohej dhe te mos kembngulte me. I dhimbte fakti se i shqetesonte prinderit e saj, sesi ata perpiqeshin t'ia ngrinin sado pak humorin me udhetime, me dhurata nga me te ndryshme, pajisje elektronike nga me te fundit, veshjet me te shtrenjta, por asaj dicka i mungonte. Ndryshe nga cfare i tha mamase, ajo ishte e vetmuar, ishte vajza me e vetmuar ne shkollen e saj. Nje nga ato shkollat private te Tiranes ku perballesh cdo dite me pasanik dhe mburravec te cilet krenohen me punet e prinderve dhe mendojne se e kane te ardhmen e siguruar. I vinte te qeshte teksa i shihte oborrit apo korridoreve te shkolles. Jo se ata kishin ndonje gje te cuditshme, e cuditshme ishte Era. Thjesht e dinte shume mire se cfare ata mendonin: paraja i zgjidh te gjitha.

Mezi priste te mbaronte 9vjecaren dhe te zhdukej prej andej,ta vazhdonte gjimnazin jashte. Ndoshta te jetonte tek tezja ne gjermani apo tek daja ne amerik. Per te nuk kishte shume rendesi se ku, mjaftonte te ikte.

-Mire, por vetem nje seanc.- pranoi me ne fund me nje buzeqeshje te hidhur ne ate fytyren e bardhe te saj.