Pse Me Telefonon Vetem Kur Je I Droguar? (Shqip)

19.

kjoo pjesee i shkon @elisallanaj e cilaaa me con ato mesazhet e bukura qe me bejne diten dhe me shtojne deshiren per te shkruar. Te falenderoj shumeeee ,,je kaq e miree dhe seriozisht perkrahja jote per kete histori do te thote shume per mua. Rrofshin provimet e lirimit qe ne bene te binim ne mhb xp. Thank you for everything.

Peopleee te me falni per mungesen shpresoj t'ju pelqej pjesa. Aty lart keni Krisin. He is so cute omg,

Mos harroni te votoni dhe te komentoni.Andd nqs ndonje nga ju ka harruar te votoje pjeset e meparshme do ju lutesha tu ktheheshit dhe njehere per ta bere historine akoma me te njohur.

Ju duaaa.

><><><><><><><><><

Ashtu sic pritej, rruget ishin plot me njerez ate mengjes dhe cuditerisht teksa ecte midis tyre nuk ndihej me sikur te gjithe i kishin syte mbi te.

Per habine e saj, e kishte nisur mengjesin me nje buzeqeshje natyrale dhe zymtesia qe e mbulonte ishte hedhur diku me shpresen per tu mos u kthyer .

Ndihej e lehtesuar, e qete, e lumtur dhe pse ishte vetem. Pyeste veten se cfare e kishte bere te ndryshonte kaq papritur.

Hapi faqet boshe te bllokut sapo arriti tek vendi i perhershem  ne parkun e liqenit, mori stilolapsin ne duar por sapo u be gati te shkruante e gjeti veten pa frymezim.

U mat disa here por asnje fjale nuk i vinte ne mendje.

Nxorri telefonin te degjonte ndonje keng me mendimin se ide te reja do i vinin ama ndaloi sapo pa thirrjet e humbura nga ai numri i pashenuar.

E telefonoi. Nuk kishte ndermend derisa ato cfare i kishte thene disa nate me pare iu kujtuan.

-Era!-u degjua zeri i Krisit.

Era nuk mund t'iu besonte vesheve.

-Faqekuqe aty je?- zeri i tij ishte i njejte me ate te dy viteve me pare, i njejti me ate qe e kishte bere vajzen e brishte te binte ne dashuri.

-Kris...- belbezoi.

-Ka ndodhur ndonje gje? Ku je?- i foli i shqetesuar nga dridhja e zerit te Eres.

-Jo jo... Thjesht

-Cfare?

-Me fal.-i tha pas nje heshtjeje te shkurter.

-Cfare ka ndodhur? Shiko se po...

-Me fal qe nuk te thash se te dua.

Dhe ja ku lumturia u largua, zymtesia u kthye, e frymezimi erdhi perseri.

-E di... Kur sillesh keshtu me ben te te dua akoma me shume.

Era e besoi. Buzeqeshi hidhur me veten dhe hodhi veshtrimin lart ne qiellin e mbushur me re gati ne shi, ishin lodhur dhe ato duke i mbajtur lotet njesoj si ajo.

"Si mundet boshlleku te jete kaq i rende? Si mundet dashuria te jete kaq e palumtur?"

Shkroi ne bllokun e saj e me pas u ngrit per tu kthyer ne shtepi.