Still Behind his Back

Chapter 37

Chezkha's POV

Ugh!

Nagising ako sa ingay na nagmumula sa mga bantay ng bodega.

"Owww the lady is awake"pamamalita ng isa kaya mabilis na nabaling sakin ang atensyon ng lahat

Hindi ko napansin na nakatulugan ko pala ang pag-iisip kagabi

Ngayon ang ika-dalawampu't dalawang araw ko sa lugar na ito.And still walang progress

Ni hindi ko parin alam kung sino ang nasa likod ng lahat ng ito.

'panginoon ano po bang kailangan kong gawin.nagmamakaawa po ako tulungan niyo

----
*Splashhhhhhh*

Ugh!

Daing ko.Hindi ko namalayan na nakatulog nanaman ako

"You just done sleeping earlier and then you sleep again? how lazy you are tsk!" agad akong napalingon sa nagsalita

It is the same person who slapped me yesterday.Sinamaan ko siya ng tingin pero ngumisi lang siya

Lumapit siya sakin kaya mabilis kong hinila ang silyang kinauupuan ko para makalayo pero nabigo ako.

Mabilis niyang nahila ang upuan pabalik at bigla niyang hinitak ang buhok ko.

"Fix yourself.anytime soon Madam will visit you" wika niya ng may pang asar na ngiti.Mabilis namang nag sink in sa akin ang mga sinabi ng lalaki kaya mas naging alerto ako

'nasasabik na akong makilala ang kung sino mang tao ang gumawa ng kahayupang ito sakin'

--------
Tahimik lamang ako sa isang tabi habang pilit kong kalagin ang tali sa mga pulsuhan ko

'aishh sobrang higpit naman ng pagkakatali nito!'

Inis na wika ko habang patuloy padin sa pagkalas nito

"Hmmm it seems like ok lang sayo ang mukulong dito hindi ba?" mabilis na nawala ang atensyon ko sa pagkakalas ng tali

Dahil nga nakayuko ako para hindi mahalatang tinatanggal ko ang tali, kinailangan kong mag angat ng tingin upang makita kung sino ang nagsalita.

At tila umangat ang lahat ng dugo sa ulo ko dahil sa galit.

'All this time ikaw lang ang nasa likod ng lahat ng ito?'

"Hello Chezkha surprise?" pambubungad niya.Mabilis na kumibot ang labi ko at bigla nalang nangatog ang mga tuhod ko dulot ng nakakakilabot na ngisi na magmumula sa kaniya

"Hayop ka—"

Lizette's POV

The same week.Lahat kami ay abala.Lahat ay tumutulong na sa paghahanap kay Chezkha.

Ngayon ang lahat ay busy sa kani-kanilang kausap.Dahil kahit saan ay hindi namin makita si Chezkha ay napilitan na kaming gumamit ng koneksyon at humingi ng tulong sa mga magulang namin.

Mula kahapon walang tigil na sa pagiyak kaming mga babae.Sobra na kasi kaming nahihirapan sa mga nangyayari.

Hindi namin alam kung kailan ito matatapos o may katapusan nga ba ang lahat ng ito.

Kahit ganon ay hindi naman kami pinababayaan ng mga lalaki nandyan parin sila para patahanin kami

Gaya nalang ngayon, umiiyak nanaman si Glaiza.Kailangan naming bigyan siya ng positive thoughts para lang kumalma siya.