Still Behind his Back

Epilogue

After one year...

Ngayon ang death anniversary ni Chezkha.Kahit na isang taon na ang lumipas hindi pa rin ako makapaniwala na wala na siya sa tabi ko for real.

Hindi ko akalain na yun na pala ang huli naming pagkikita.Kung alam ko lang..

But I don't regret things because until the end magkasama kami.

Nandito ako sa harap ng puntod ni Chezkha.Dito siya sa California inilibing dahil yun ang gusto ni Tita Chelsea.

Inilapag ko ang bulaklak sa ibabaw ng nitso niya at naupo sa tapat.

"Kamusta kana mahal? Isang taon na ang lumipas.Pero bakit ang sakit pa rin sakin?"unti-unti kong naramdaman ang bumabarang kung ano sa lalamunan ko.Then the next thing I knew I was crying again.

But I suddenly stop.Lagi namang ganito sa tuwing umiiyak ako biglang tumitigil ang mga luha ko at natutuyo.Para bang hinaharang niya talaga ang bawat patak ng luha na galing sa mata ko.

"Ikaw talaga mahal.Ayaw na ayaw mo talaga akong nakikitang umiiyak ano?"I smiled with that thought

Pero hindi lang death anniversary niya ang ipinunta ko dito.Ang sabi niya sakin after one year daw may ibibigay siya saking regalo

Flashback

Jalgayo, mianhe do sarang..

"But, another thing Ivanz.After one year, I want you to wait until that day comes, I have somthing to give you.Sigurado akong magugustuhan mo ito."Matapos niya magsalita ay tinitigan nalang niyang mabuti ang aking mukha.

End of flashback

Matagal pa akong nanatili doon.Ang malamig na hangin na syang pampakalma ang yumayakap sakin para maibsan ang kalungkutang nadarama ko.

Ang huni ng ibon at ang pag sasayaw ng mg dahon ang siyang nagbibigay ingay sa napakatahimik na lugar na iyon.

Ilang sandali pa ang dumaan bago ko maisipan na umalis na.

Para akong isang katawang walang malay na naglalakad papunta sa kotse ko.Dahan-dahan at walang lakas.

Ngayong wala na si Chezkha ay hindi ko na malaman pa ang rason para mabuhay sa napaka lungkot na mundong ito.

I sigh once more and continue to walk but this time a little bit faster.

"Continue walking"I said to myself pinilit kong ihakbang ang paa ko palayo dahil parang hindi nito gusto na umalis nalang sa puntod ni Chezkha.

Narating ko na ang kotse ko.Bahagyang kumunot ang noo ko ng may makitang dalawang bata sa harap ng pintuan nito.

Hindi ko na sana papansinin ang mga bata pero bigla silang humarang sa harap ko at may iniabot.

I come closer to see what it is until I realized that it was a letter.Nakangiti sakin ng matamis ang dalawang bata kaya lumuhod ako sa harapan nila para maging pantay kami.

"The two of you what is your name hmmm?"I asked them.For the second time they just smile sweetly at me.

Pinakatitigan ko sila yung mata nung dalawang bata...kaparehong-kapareho ng kay Chezkha

Actually those kids are identical twin at pag mas tiningnan mo ang mukha nila parang....kapareho ng sakin.Napatulala ako.

Di kaya....No! Impossibleng mangyari yun pero–!

Then sa likod ng mga bata ay may lumabas pang isang tao.Nanlaki ang mata ko ng makilala ko ang babaeng nakangiti sa harapan ko.

"Tita Chelsea...."Nanlalaki parin ang matang wika ko.

"Her name is Chelle Kyra Colleene Ronquillo-De Jesus and the other one was Jinx Kaizer Ronquillo-De Jesus."Si tita na ang sumagot sa tanong ko.

"Ahh Chelle Kyra Colleene Ronquillo-De Jesus–wait! Ronquillo-De Jesus!?! Do you mean they are my...!"

"Haha.yes Ivanz.They are your child."

"Pero paano pong nangyari..ito."wala sa sariling tanong ko.

"Why don't you try to open that envelope and see what's inside of it?"sabi ni Tita na agad ko namang napagbalingan ng atensyon.

Matagal ko muna itong tiningnan bago ko ito dahan-dahang binuksan.

Dear Ivanz mahal ko,

      Alam kong darating ang araw na makikilala mo ang anak natin.Anong masasabi mo? Di ba ang ganda at gwapo nila?

Well kanino pa ba magmamana syempre sa atin lang.

Napangiti ako sa mga sinabi niya.

Alam kong sa oras na mabasa mo ito ay magagalit ka sorry kung itinago ko sayo, hindi ko kasi alam kung anong gagawin ko nung mga oras na'yon.

"Hinding-hindi ako magagalit sayo mahal ko alam mo yan."

Alam kong karapatan mong makilala sila kaya nga ito na sila sa harapan mo oh?

Pero isa lang ang hihilingin ko sayo.Kahit pa buhay ko ang maging kapalit alam ko sa sarili ko na sila pa din ang pipiliin ko.

Hindi ko rin naman maatim na hayaan nalang sila na mawala sakin kaya sana ay alagaan mo siya para sakin.

Sa lahat ng mga bagay na naranasan ko at patuloy ko pading nararanasan. Kayo ng mga anak ko ang pinaka magandang nangyari sa buong buhay ko.Joneun bianhe,do sarang kkayeo..

                             Love,
                                 Chezkha

Yun ang nakalagay sa sulat."Why are you crying?"napatingin ako sa dalawang bata na nasa gilid ko at nagpupunas ng mga luhang hindi ko alam na nakatakas pala.

"Nothing."I said and smiled at them.Tumingin ako kay tita at tumayo.

"Tita maraming salamat po dahil dinala nyo sila sakin.I said full of sincerity.Tita Chelsea just smiled and tap my back.

"You're always welcome.Please take good care of my grandchildren."she said and once again smiled and start to walk away.Pinanuod ko ang unti-unting paglayo niya hanggang sa mawala na siya sa paningin niya.

'Makakaasa po kayo...'

The end...

Alrights reserved 2017.

                                -05-04-17-