Still Behind his Back

Chapter 48

Mary Shenize POV

We're all walking in the hallway at pinagtitinginan kami ng mga tao paano ang iingay ng mga kasama ko.

Simula ng maospital si Chezkha lagi kaming nagdadala ng pagkain para sakanya kada araw kasi alam naming ayaw na ayaw niya ang mga hospital foods at ang end up? hindi niya lang din kakainin kaya nagdadala kami.

Today adobo and rice naman ang dala namin para sa kanya.

We're two rooms away before her room at naririnig naming may ibang boses siguro ito yung doctor.

Sa totoo lang ilang linggo na dito si Chezkha pero ni katiting na update wala kaming narinig sa doctor niya and now is the chance para malaman namin ang kondisyon niya.

"Guys dalian nyo maglakad."sabi ko sa kanila at umuna ng maglakad palapit sa hospital room ni Chezkha.

"Good thing you choose the right decision because honestly your leukemia is isn't safe anymore.As days goes by, your body will go weaker until it turned to death—" I accidentally drop the food.My hands started to tremble.

'Ano to? Pa-pa-anong—'

Natulala ako at hindi nakapagsalita.Nanlalaki ang mata ni Chezkha at gulat na gulat.

"She-Shenize let me explain.!?—"she said sinubukan niyang lumapit pero lumayo ako.

"Chezkha kelan pa? Saan? Paano? Bakit nilihim mo!?" I shouted.My tears started to fall down like a river.

Maging ang mga kaibigan namin ay hindi makapaniwala.Lahat kami ay gulat na gulat at walang nasabi.

"E-eto ba ang dahilan kung bakit—"sabat ni Lizette.

"Oo Lizette! Eto nga! Dahilan na kailanman ay hindi ko kayang aminin! Please understand."pagmamakaawa niya pa.

Chezkha's POV

"Let me explain everything please.Just this time listened up."they let me speak and they remain silent as I start speaking.

Huminga ako ng malalim at pumikit ng mariin bago magsalita.

"It was before Ivanz and his group arrive in Korea." I started.

*flashback*

5 years ago...

"Doc kamusta po may mali po ba sakin?"

at ang sunod nyang sinabi ang halos gumuho ng mundo ko

"based on the examination we did to you we diagnose that you have stage 2 leukemia.." yun ang sabi ng Doctor ko.

Ayaw ko ng mag alala pa ang mga kaibigan ko kaya minabuti ko nalang na ilihim ang sakit ko.

*end of flashback*

Matapos kong malaman noon ang sakit ko pakiramdam ko wala ng pag asa ang buhay ko.

Then yun nga ng saktan ako ni Ivanz, pinili ko padin sya at pinuntahan sa quarters nila.

Then there. I heard everything.Pinamimili sya kung ako o ang banda nila nakita ko kung gaano siyang nahihirapan kaya ako na ang nagpasya.

Humihina na ang katawan ko at ramdam ko yun hanggang sa dumating ang araw na nagcollapse ako at dalhin sa ospital.

Dahil hindi niyo naman alam ang nangyayari sakin minabuti ko ng kausapin ang doctor ko.Madaling nakarecover ang katawan ko kaya kinausap ko ang doctor ko na palabasin na comatose ako.