The President's Son [PUBLISHED under POP FICTION]

Chapter Sixteen: Prawn Curry

"They are driving me crazy!"

Isang mahinang tawa ang isinagot ni Irene sa kabilang linya. Mabuti na lang at tumawag ito sa kanya. She was supposed to call her para ikuwento ang mga nangyari sa kanya sa mansion pero naunahan na siya nito.

"Una, si Tony. Hindi ko alam na may gusto pala sa akin ang batang 'yun. Siya pala ang nagpadala sa akin ng maraming bulaklak. I thought it was Adrian. The poor kid! Nakita mo sana ang hitsura niya when I rejected him. Nakakaawa talaga."

Hindi sumagot si Irene. Nakikinig lamang ito sa kanya. Pero pakiramdam ni Samantha ay may problema ito kung babasehan ang tono nito habang nagsasalita.

"At isa pa itong si Adrian. Una, 'yung picture namin sa newspaper. Pangalawa, he kissed me in—"

"He kissed you?!" Saka pa lang bumalik sigla sa boses ni Irene.

"Yes, he did!" At ikinuwento ni Samantha ang nangyari sa kanila ni Adrian. Tahimik naman habang nakikinig si Irene sa kaibigan.

"Wow! That was...that was..." hindi tuloy alam ni Irene ang sasabihin matapos marinig ang ikinuwento niya. "Is he a good kisser?"

Hindi kaagad nakasagot si Samantha. Alam niyang itatanong 'yun ni Irene pero hindi siya naging handa sa isasagot sa kaibigan.

"Well..." umpisa niya.

Napapikit siya at naalala ang matatamis na halik ni Adrian. She let out a sigh. Walang silbi kung isesekreto pa niya kay Irene ang lahat.

"Yes, he is!"

Isang malakas na sigaw ang isinagot ni Irene. Parang mabibingi si Samantha sa sigaw ng kaibigan. Kung may problema man ito kanina ay parang bigla nitong nakalimutan.

"And you kissed him back?"

"Y-yes, I did," mahina niyang sagot.

"Good for you. Mabuti na lang at ginantihan mo rin siya ng halik. I'm happy that you're having fun."

Napailing si Samantha sa narinig. Parang hindi yata siya naintindihan ng kaibigan.

"So, may gusto ka na ba sa kanya?"

"Ano?! Wala! Hindi ako magkakagusto kay Adrian. Never! At isa pa, it was just a kiss," ang sagot niya at naalala ang mukha ni Adrian nang sinabi nito ang mga katagang 'yun.

"Huwag kang pakasiguro. It always starts with a kiss," ang sabi ni Irene at napahagikgik ng tawa.

"Ano ka ba? I was just being friendly to him kasi nga 'yun ang plano, di ba?"

"Friends? Kissing friends?"

"Irene!"

Muling tumawa si Irene nang marinig na naiinis na siya.

"Naghahalikan ba tayo? Magkaibigan naman tayo, di ba?" Irene teased.

Samantha sighed. Wala talaga itong kaibigan niya.

"It's not like that. Nakikipag-kaibigan lang naman ako kay Adrian."

"Kaibigan? Ang weird naman yata. You loath him with all your life, di ba?"

Napaisip si Samantha sa sinabi ni Irene. Does she still hate him? Kinapa niya ang kanyang dibdib.

"Yes, I still hate him. He's the most complicated guy I've met. One minute mabait siya, then another minute, biglang nagagalit. Para siyang babaeng may PMS at nagme-menopuase at the same time. Hindi ko siya maintindihan talaga. Kapag nakakaharap ko siya, iniisip ko pa kung anong mood meron siya. Nakakainis!"