Yasak AŞK // ALSEL (+18)

-12-

Nazlı;

Yarım saattir doktorun çıkmasını bekliyorum. O sırada -sonunda- çıkıyor.
N: Doktor bey! Neyi var kardeşimin?
D: Endişelenecek bir şey yok. Gayet sağlıklı.
N: Ama baygındı?
D: Sadece tansiyonu düşmüş. Ama vücudunda herhangi bir darp izine rastlamadık. Iyi günler.
N: Teşekkürler.
Hızla yanına giriyorum.
N: Ali!
Hemen yanında duran sandalyeyi çekip oturuyorum.
N: İyi misin?
A: Değilim ama abla, değilim. Zafer!
N: Naptı yine o hayvan herif.
A: Sakin olacağına söz ver!
N: Söyle dedim!
A: Hani Selin vardı ya..
N: Eee?!
A: O Zafer'in kızı!
N: Ne!
Hızla ayağa kalkıyorum.
N: Sen manyak mısın?!
A: Abla sakin ol!
N: Babam duyarsa-
A: Duymayacak!
N: Öyleyse bana neden söyledin!!
A: Çünkü dün Selin'le beraber olduk!
Alkışlamaya başlıyorum.
N: Bravo Ali Mertoğlu bravo! Bunu babama söylerdim de, neyse! Ee tabi duydu Zafer değil mi? Şimdi bok bırakır senin peşini!
A: Ya abla sonradan öğrendim!
N: Öğrenince bırakamadın mı pesini ha! Yoksa...
A: Hayır..
N: Yoksa aşık mı oldun?

Ali;

Aniden duraksıyorum. Bu sorunun cevabı yoktu bende.
A: H-hayır! Yani... bilmiyorum.
Yavaşça yanıma çömeliyor.
N: Aşık mısın?
A: Elif..
E: Çekinme benden. Doğruyu söyle. Ben senin sevgilin değil dostun da olurum.
N: Dünya Elif'le dönmüyor. Giden gitti. Sen aşık mısın? Aşıksan o zaman değişir iş.
A: Bilmiyorum abla, bilmiyorum. Elif'ten sonra hiç aşık olmadım ki ben. Sanki aşık olursam, o acı çekecekmiş gibi hissediyorum. 
E: Senin mutluluğun,  benim de mutluluğum. Anla artık. Niye acı çekeyim ki? Ben varken devam edmeyeceksen çıkar giderim hayatından. Unutursun beni!
A: Hayır hayır. Sensiz yapamam ki ben!
E: Söyle öyleyse..
N: Aşık mısın?
Istemsizce ağlamaya başlıyorum.
A: Elif'i özlüyorum. Tek bildiğim bu. Vicdan azabı çekiyorum.
N: Ali.
A: Efendim.
N: O kızdan uzak duracaksın.
A: Tamam.
Tamam demiştim. Biliyorum. Zor olacaktı ama yapmalıydım. Evet Selin'e aşığım. Ama bütün bunları yapan o adamın kızına aşık olamam. Buraya kadar..

Selin;

Saatlerdir yürüyorum. Sonunda güneş doğuyor. Son anda aklıma dank ettiği için Cenk'in arabasından indim. Öyle bir insanın arabasına binmiş olmam hataydı. Ama bırakmayacak peşimi biliyorum. Artık ayaklarım sızlamaya başladığında eve varıyorum. Bana tokat atan o adamın evine dönüyorum. Kapıyı çalar çalmaz babam açıyor kapıyı.
Z: Hoşgel- kızım bu halin ne?!
S: Özür dilerim. Sen haklıydın.
Hızla içeri girip lavaboya giriyorum. Aynaya baktığımda gece aniden yağan yağmurdan dağılan saçlarım, ağlamaktan akan makyajım beni perişan etmişti. Aniden kapı tık tıklanıyor.
G: Selin. Kızım! Aç kapıyı!
S: Git başımdan.
Kıyafetlerimi çıkarıp suyu açıyorum ve duşa giriyorum. Hıçkırarak ağlamaya başlıyorum. En çok canımı yakan o sözüydü. "Söyle bakalım hangi zengin züppe'nin altına yattın?"

Flashback
Ellerim kollarım bağlı öylece ağlıyorum. O sırada Cenk'i görüyorum.
S: Sevgilim! Hadi, hadi kurtar beni burdan.
C: Kusura bakma güzelim. Görevim bu. Bu güzelliğe de yazık olacak.
S: Ne saçmalıyorsun? Anlamadım!
C: Ne anladıysan o...
Flashback Son
O olay. Dört yıl önceki o olay. Hayatımı mahveden o gün. Cenk'in bana tecavüz ettiği gün. Hatalı mıydım? Bilmiyorum. Hatalıysam hatam neydi peki? Güvenmek mi? Saçlarımı durulayıp çıkıyorum. Bornozomu giyip hemen dışarı adım atıyorum. Ama beklediğim gibi annem hala orada.
G: Kızım cevap ver bana! Konuş benimle!
Onu umursamayıp odamın kapısını yüzüne kapatıyorum. Ve ardından anahtarı çevirip kilitliyorum.
G: Kızım aç kapıyı n'olur!
S: Sana git başımdan dedim!
Kısa bir süre sonra sesler kesiliyor. Bense yatağıma oturuyorum. Ali'nin dokunuşları, öyle unutulmazdı ki. Nasıl böyle iyi rol yapabilmişti? Ellerimi dudaklarıma götürüyorum. Sonra kafamı yastığa koyuyorum ve hemen uykuya dalıyorum.