Yasak AŞK // ALSEL (+18)

-20-

Selin;

Önceki Gece

Uyuduğumdan iyice emin olduktan sonra telefonuna gelen mesajlarla beraber ayağa kalkıp giyinmeye başlıyor. Telefonunu yatağın yanında bırakıp evden çıkıyor. Şifresiz olan telefonunu açıp gelen mesaja bakıyorum. Elif...sonuçta konuşmaları gerek. Kafamı yastığa koyup uyumaya çalışıyorum. Bir süre sonra çalan telefonum engel oluyor. Haluk. Açıyorum.

S: Ne istiyorsun?
H: Ali sence şu an nerede?
S: Elif'le.
H: Haa! Yani bildiğin halde onları baş başa bırakabiliyorsun, öyle mi?
S: Konuşmaları gerekiyor.
H: Emin olabilirsin ki, şu anda konuşmaktan çok farklı şeyler yapıyor olabilirler.
S: Ne demeye çalışıyorsun?
H: Ne anladıysan o! Ha dikkat et! Üzüntüden çocuğunu falan düşürme ha! Hahahaha!

Telefonu yüzüme kapatıyor. Yalan di mi? Ayağa kalkıp hızla üstümü giyiniyorum. Telefonu da alıp hızla evden çıkıyorum. İşlek bir caddede oturduğum için birkaç dakikaya bir taksi buluyorum. Yapmış olamazsın Ali! Hızla telefondaki adrese gidiyorum. Geldiğim yer fazla süslü olmayan ama içinizi ısıtacak bir şirinliğe sahip. Kapıya ilerliyorum. Umarım yanılıyorumdur. Lütfen! 

Kapıyı çalmaya gerek kalmadan açık olduğunu fark ediyorum. Yavaş bir şekilde eve giriyorum. Gelen sesleri takip edip bulundukları odayı buluyorum. Kendime engel olamayıp hızla kapıyı açıyorum ve o iğrenç manzarayla karşılaşıyorum.

Şimdiki Zaman

S: İğrençsiniz!
E: S-Selin! Sen yanlış anladın! Biz-
S: Kes sesini! Kes.
Ali'ye bakıyorum. Hala gözü kapalı. Hiçbir tepki vermiyor.
S: Bak! Dört yıldır arkasından ağladığın, peşinden koştuğun, ölüp ölüp dirildiğin kız geldi Ali...tadını çıkar.

Hızla kendimi dışarı atıyorum. O an gözümün önünden gitmiyor. Karnımda bir sancı... Başım dönmeye başlıyor. Yere yığılmak üzereyken beni tutan kollar havaya kaldırıyor.

A: Selin!
S: Bırak beni! Bırak...
A: Ona bir şey olmayacak! Masal'a bir şey olmayacak!
S: Söz mü?
A: Söz!

Beni arabaya yerleştirip hızla hastaneye götürüyor. Bende kendimi karanlığa teslim ediyorum.
***

Gözümü açtığımda yanı başımda Ali'yi buluyorum.

S: Kızım?
A: Sözümü tuttum. Annesi gibi güçlü bir kız o.
S: Git buradan! İstemiyorum seni.
A: Özür diler-
S: Dileme Ali! Senin yüzünden benim kızım ölüyordu!
A: Sen, nasıl buldun bizi?
S: Bu mu şimdi? Konumuz seni nasıl Elif'le bastığım mı?
A: Selin ben öyle demek-
S: Baban! Baban aradı beni! Telefonunda evdeydi! Açtım baktım!
A: Babam mı?
S: Evet baban! Çık Ali. Çık!!

Sinirle ayağa kalkıp odadan çıkıyor.

Ali;

Bir köşeye gizlenip son anda bizimle gelen Elif'in telefon konuşmasını dinliyorum.

E: Ya tam bilmiyorum. Büyük ihtimalle düşürdü bebeği. Ben elimden geleni yaptım! Artık rahat bırakın beni! Ben buraya yaşamaya geldim siz bana hayatı zindan ettiniz yeter! Bir Zafer, bir sen! Kan davası yüzünden hayatımı çöpe attınız! Tek suçum Ali'ye aşık olmaktı! Yettiniz artık!

Telefonu kapatıyor ve şoktan açık ağzımla ona doğru baktığımı fark edip bana dönüyor. Göz göze geliyoruz.

E: Ali! Ben..

Hızla yanına gidiyorum.

A: Kimdi o?
E: K-kimse!
A: Ha sen bizi ayırmak, üzmek için yaptın bütün bunları. Öyle mi?
E: Y-yok yani ben-
A: İhalenin sana kalmasını istemiyorsan söyle! Babam mıydı o?