Ang Mahiwagang Kagubatan (Part- 2

Chapter 8-Inlove si Mike

Chapter 8 -Inlove si Mike

Mike's Pov

“Nasaan ka kagabi? Hindi ka umuwi." Lumapit siya sa akin. Mukhang kakagising niya lang. Naghihilamos pa siya ng mukha. Nagbihis na ako, hindi ko siya pinansin. Excited pa rin akong makita si Cherry. Kahit kakahiwalay lang namin dalawa, iba pa rin kapag tinamaan ka ni Kupido; parang bumalik lahat ng saya ko nung nakita ko siya, at hindi lang ‘yon, may dumating pa sa buhay ko na hindi ko inaasahan sa buhay kapalit sa loob ng limang taon; hindi ko na nakikita si Cherry; Ang bait pa rin sa akin ng tadhana dahil dito sa resort ko lang siya natagpuan kung saan siya nagtatrabaho.

“Kakauwi mo lang; gago ka ba? Pinaghintay mo ako sa iyo. Malamang may phone ka. I-text mo lang ako; hindi mo kaya. Tapos ngayon nakangiti ka Gago ka." Ang daming sinasabi ni John tungkol sa problemang ito sa buhay. Naririndi ako na sa kan'ya. Siya ang nagsabi sa akin na huwag kong pakawalan si Cherry, tapos ang ingay naman ngayon. 

“Saan pa ba sa tingin mo?" sabay bato ko sa ka'nya ng una.  Alam niyang nakabihis na ako. Sa sobrang excited ko hindi ko namalayan na dito na pala natulog ang loko. Tinawanan ko lang siya para sirain ang araw niya. 

"You keep smiling. Sobrang saya mo pa! Hindi maalis ang ngiti. Teenager lang, Mike. I wonder kung anong nangyari, Mike. Parang may naamoy akong kakaiba." Isang nakakalokang tawa. Ayokong isipin. Mukhang nasa mood ang loko. 

"Gago. Ngayon ay unti-unti ko na ring nakukuha ang loob ng kambal ko." Tumawa siya habang nakatingin sa akin. 

"So! Ibig sabihin, natulog ka kagabi. Magkuwento ka." Sabay upo sa kama. Wag lang niyang sabihing wala siyang balak pumasok. 

"What's to talk about? Maligo ka na. Oras na para pumasok." 

"Iniba mo ang usapan." 

"Mamaya na ako mahuhuli," sabi ko na lang sa kan'ya. Alam kong hindi ako titigil hangga't hindi ko sinasabi sa kan'ya. 

"Late o gusto mo lang makita ang iyong my love Cherry." Pang-aasar pa niya sa akin. Nakakabaliw na nakangiti pa rin siya. Napangiti na lang ako. Hanggang ngayon kinikilig pa rin ako. "Kakaiba talaga ang ngiting iyon. Oh! Sabihin mo na lang sa akin ang lahat mamaya! Hihintayin ko ‘yan. Maliligo na ako. See you in the office, my love Cherry, my love." Tumawa pa Siya.

"It's life when you fall in love." Napahiling na lang ako sa sinabi ni John. Nakakabaliw kapag na inlove siya pinagtatawanan ko siya. 

Palibhasa hindi pa tinamaan, tinamaan na nga pala katulad ko, hindi rin niya, nakita si Tin lahat ng mga kaibigan ni Cherry, mahirap hanapin ang tanging alam namin dahil noon pa lang ay pangalan nila ang alam namin. Nasa gubat sila para magbakasyon, pero hindi sinasadyang napadpad sila dito kung saan kami may hinahanap, hindi sila makaalis dahil sa kakaibang kagubatan na pinasok naming lahat.   Dahil hindi namin nalaman kung saan sila nanggaling, ang kanilang apelyido, kung saan sila nagtatrabaho, hindi namin sila tinanong wala ding hawak na picture na puwedeng ipakita sa mga tao kaso alam nila kung nasaan ang mga babaeng ito ngayon hawak ko na ang kamay ko at hindi ko bibitawan si Cherry ngayon na may anak na ako.

"Aalis na ako,  sunod ka gago ka."

"Kaya mo ‘yan." 

“Hindi ka nandito para mangchick." 

"Wow! Speaking of Mangchick, hindi ka umuwi. Ikaw pa ng mangchick tapos kambal agad. Hindi ko kaya ang kapangyarihan mo, bro. Ikaw. Ang lupet ng tandaan. Binigay na talaga sa inyong lahat. 

Sobra-sobra pa, tsaka kaya mo na 'yan. Ikaw pa ba, may inspirasyon ka naman eh."

"Tangina, wait for you." Ang daming palusot nito. 

"Oo! Gagi, akala ko makakalusot ako. Let's go." Tinulak ako ni John. Umalis na ako. Hindi ako makakaalis kung kakausapin ko siya at hindi man lang inayos ng tanga ang higaan ko. 

Napahiling na lang ako. Bago ako umalis ay inayos ko muna.  Umalis ako na tuwang-tuwa na makarating sa opisina habang paakyat ako hindi ko napigilang kantahin ang paborito kong kanta na ako mismo ang nag-compose. Kaya kong kumanta habang naglalakad papuntang opisina. Napatingin ako sa mga empleyado ko. Napatingin silang lahat sa akin.  Nakita ko ang nagtataka sa mga mata nila. Ibang mukha ang inaasahan nila sa akin. Hindi naman ako super strict sa mga empleyado ko gaya ng iba. Siyempre, hindi naman sa labas ng oras na maging mahigpit sa kanila paminsan-minsan, ngunit hindi sapat para matakot sila sa iyo. Nandiyan pa rin ang disiplina at pagmamahal sa mga katrabaho ko, kung hindi dahil sa pagmamahal nila sa trabaho, hindi aangat ang resort na ito kung hindi dahil sa mga masisipag nilang empleyado at iyon ang aasikasuhin.  Isa-isa kong tingnan ang mga katrabaho ko. Binati nila ako lahat. Ngumiti lang ako sa kanila at nagpatuloy sa paglalakad. Pumasok ako sa opisina ko. Napangiti ako dahil first time kong nakausap si Cherry at first time kong niyakap ang kambal ko. Mahalaga sa akin ang opisinang ito, dito nagsimula ang lahat ng aking paglalakbay at dito ako nagkaroon ng bagong pag-asa at nabuo ang aking pamilya. Si Cherry at ang kambal ko. Napangiti ako na parang ewan.  Umupo ako sa phone ko at tumingin sa relo ko. Wala pa rin si Cherry. Sana, sinundo ko siya. Ewan ko ba, hindi ko maiwasang kiligin at sumabay sa music habang hinihintay ko si Cherry. Napapikit ako at sumasabay sa bawat musika. Kumanta ako ng love song.