Chapter 22-Plano

59 5 0
                                    

Chapter 22-Plano

Mike's Pov

2 years  

“Mike, gumising ka! Gising  Mike!" sigaw ni Emz ang gumising sa akin, panira ng tulog inaantok pa ako. Bakit nila ginugulo ang tulog ko? Sa tenga ko talaga sinisigawan. Nabibingi na ako. Nabibingi ako sa sigaw niya? 

"Bakit ba inaantok pa ako Emz?" Talagang natatawa na hinarap niya ako. Anong problem nito. Ang aga ng bubuwisit. 

"I have good news for you." Bumangon na ako. Syempre kinakabahan ako sa iba balita ng gago. Mukha lang hindi kapani-paniwala. 

"Anong kalokohan ‘yan? "sabi ko sa kan'ya.

"Oh! Kalokohan ‘yan." Hinagis niya sa mukha ko. Masasapak ko gago ito. Natamaan ko. Kinuha ko lang at tinignan. Binato niya ako pagbukas ko. Naubo ako ng makita ko ang picture ni Cherry at kambal ko.. Napatingin ako kay Emz na natatawa na nakatingin sa akin. 

"Ano to?" sabi ko kay Emz. Napakunot lang ang noo ko. Bakit may picture siya ng mag ina ko? Bigla namang nagsilapitan ang mga kaibigan namin; nagsisigawan at nakatingin sa amin. 

"Anong naibalita mo na ba?" Sabay lapit sa amin ni John. Ibig sabihin alam na nila. Kailan ba? Bakit ngayon lang nila sinabi sa akin? 

"Ang gulo mo; ano ito?" Bigla itong hinawakan ni John sa kamay ko. Isa na namang panira ang katangahan gago ito. 

"Ano sa tingin mo ang larawan ng mag-ina mo? Nasa Davao sila."  Natigilan ako habang tinitingnan ang mga larawan. 

"Malalaki na." Tuwang-tuwa akong nakangiti sa harap ng picture ng mag-ina ko, kahit sa picture lang. 

"Gusto ko Silang makita," sabi ko. ‘Yong mga kaibigan ko nakatingin lang sa akin.

"Hindi mo naman kailangan magmadali diba  Emz?” nakasimangot ako at tumingin kay John. 

“Paano niyo nalaman?"

"Tangina Mike, wala ka ba bilib sa'min.  Nagulat ako nung nilapitan siya ni Emz at biglang binatukan si John. 

"Stupid!" tinawanan siya ni Emz. 

"Anong gagawin ko?"

“Bahala na si Rod sa eroplano, at makakaalis ka na. Ano na ang plano mo ngayon, Mike?" Tumingin sa akin si John ng seryoso. 

"Babawiin ko sila" sabi ko sa kanila. 

"Ayon lang," sigaw ni Ray sa akin. 

"Bakit mayroon  pa, Ray?" Tinanong ko siya. 

"Tangina Mike, akala mo madaling makuha sila. Tandaan mo, tinakasan ka nila." Napaisip ako sa sinabi ni Jhun. 

"Mike, may naisip ako para maibalik ang mag ina mo." Napatingin kami kay Ray; nakatingin siya sa amin ng seryoso ang mukha. 

“Paano si Ray?" Sinabi ko sa ka’nya ng seryoso, 

"Kidnap sila at dalhin sila sa kagubatan; tumira doon ng isang buwan para lang makaganti kay Cherry, na nagpahirap sa iyo ng dalawang taon." Nakatingin sa akin ang mga kaibigan ko. 

"Ang galing mo, Ray; naisip mo ‘yan." sabay tawa ni George na kasama ko. 

"Tama si Ray. Ano, Mike, planuhin natin ito?"

"Pinahirapan ka ni Cherry; oras na para pahirapan mo rin siya. Patuloy na lalago ang iyong pamilya kung saan ka nagsimula. Huwag kang mag-alala, may kotseng naghihintay sa iyo kaagad. You will not be harmed." Napatingin kami kay John sa sinabi niya. Syempre may point siya; baka ito na rin ang pagkakataon para makilala ko ang mga anak ko ng isang buwan na kami lang ang magkasama. Pero buong buhay ko. Palagi niya akong iniiwasan; I won't let it happen sa pangatlong beses dahil hindi ko na hahayaang mangyari ulit ito kung kailangan ko silang bantayan 24/7, I will just keep them out of my sight 

“Oras na para ako naman susunod sa batas. Pinahirapan niya ako ng sobra. Pinahihirapan ko siya.”  Natawa ako sa plano ko. 

"Ipakita mo na mahal mo siya.  Wag kang tumatawa mag-isa diyan? Tandaan mo, hindi mo pa hawak ang mga mag ina mo." Napatingin ako kay Jhun; tinawanan lang niya ako. 

Panira din ang gago sa, kan'ya naman idea 'to.

"Iparamdam mo sa kan'ya na mahal mo siya; mahal mo siya; baka mahalin ka din ni Cherry." Pang-aasar sa'kin ni George. 

"Oo, natakot lang si Cherry na mahalin ka kasi feeling niya minahal mo siya  because you have a child." Nag Seryoso ako nang sabihin ni John sa akin. 

"Ano? Sinabi mo, please?" Tinignan ko siya ng seryoso. 

"Teka John, matagal mo ng alam kung nasaan si Cherry." Napatingin sa kan'ya ang mga kaibigan ko. 

"Ano tingin iyan? Hindi ko alam kung nasaan siya. Nag-usap lang kami noon; Pumunta ako sa bahay niya, at nag-usap kami tungkol sa iyo. Maakusahan niyo ko. Sa tingin mo ba pahihirapan ko si Mike kung alam ko?"

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?"

"Tangina Mike, sa dami ng problema ko, sa tingin mo ba naiisip ko ‘yon? Dumagdag  ka pa? Hindi ka pa namin nakakausap. Hindi mo napansin na nakaalis na sina Bea at Edward. Nagtampo si Edward sa'yo. Kaya oras na para bumawi ka? Ano payag ka na sa plano ni Ray," George told me. 

"How to begin?" Nakatingin sa amin si Ray. 

"Gago, idea mo, Ray." 

"Gago Jhun, mahirap, kaya isipin mo." 

"We'll just kidnapping ang iyong mag ina at dalhin sila sa kagubatan. Bumili ka ng makakain mo sa loob ng isang buwan. Punta ka doon  Kami na ang bahala. Napakagandang plano, di ba?" Si George ang bida sa grupo. 

"Ano pang hinihintay mo, Mike? umalis ka na!" Tumawa ang barlada. Wala akong magawa, nagmamadali lang akong umalis, excited akong makita ang mga anak ko. Sana magtagumpay kami sa plano. Walang oras na hindi ko pinalampas lahat ng kailangan namin, bumili ng maraming pagkain para sa mga bata nakabili na rin ako ng mga kailangan namin araw araw, damit at kung anu-ano pa ay bigla akong napagod sa dami ng nabili ko, buti na lang sinamahan ako ni Emz sunod sunod na reklamo niya sa akin. Natatawa na lang ako sa plano nila tapos nag reklamo sila. Pagdating ko sa bahay nauna pa si Emz na nakahiga. Inayos ko lahat ng binili namin kulang na lang makasama ang pamilya ko umupo din ako sa kabilang sofa, napapikit din ako sa pagod.

                         

Ang Mahiwagang Kagubatan (Part- 2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon