~unknown~ is typing.. (boyxboy)

~3~

De dagen daarna zag ik Noah nauwelijks.
Het was niet dat hij andere vrienden had.
Ik zag hem gewoon echt niet.
Hij leek me gewoon te ontwijken ofs.
Maar ja na een aantal dagen boeide mij dat niet meer.
Ik ging gewoon weer vriendeloos naar school.
Werd weer uitgescholden en al die shit.
Het was fijn om ff gevoeld te hebben wat vriendschap was maar.... ja waarschijnlijk was het niets voor mij.
Ik bedacht een nieuw plan voor de high school.
Het stappenplan van Milan om high school te kunnen overleven.
Stap 1. Maak geen vrienden
Stap 2. Ga niet zoeken naar een chick,
Stap 3. Bemoei je nergens mee.

Verder  dan dat was ik nog niet gekomen.
Maar als ik mij hier aan houd lukt het vast ook wel.

Na Engels is het weer pauze.
Ik ga in de kantine zitten, aan de tafel die zo ver mogelijk achterin staat.
Ik besluit niet wat te eten.
Ik heb echt geen zin in die prut.
En ik moet weer langs iedereen lopen.
Dus ja, nee Dankje.
Ik zit diep in gedachten verzonken voor mij uit te staren.
Dan hoor ik opeens "hoi" naast me.
Het is een meisje.
"Hey" zeg ik.
Ze lacht " je zat hier zo alleen ik dacht ik zeg hoi"
Ik lach terug naar haar.
Ze is best wel knap.
Ze heeft blauwe ogen en kort donkerblond haar.
"Ik ben Ashley trouwens" ze steekt haar hand enthousiast uit.
Ik schud haar hand " Milan" zeg ik terug.
"Dusssss, waarom zit je hier zo alleen"
Vraagt Ashley.
"Tjaa ik heb niet echt vrienden" antwoord ik.
Ik besefte later pas hoe verschrikkelijk sneu dat klonk, maar Ashley leek er niet mee te zitten.
"Dan gaan we daar nu wat aan doen" en nadat Ashley dat heeft gezegd trekt ze mij mee naar een tafel waar een meisje en een jongen zitten.
Ze zet me neer aan de tafel.
"Hoi, dit is Milan en vanaf nu zit hij hier!" Zegt Ashley wederom super enthousiast. Ik zweer dit kind is echt super druk.
Het meisje heeft bruine ogen en schouderlengte lichtbruin haar.
Dit meisje lijkt net zo druk als Ashley.
"Heyy, ik ben Paula" zegt Paula ook super enthousiast.
Damn als ik hier om mee wil gaan gaat dit me flink wat energie kosten.
"Hey, ik ben dus Milan maar dat had Ashley soort van al uitgelegd"
Ze lacht "Milan is echt een rare naam nooit van gehoord"
"Bedankt" zeg ik sarcastisch maar toch lachend.
"Sorry" zegt ze lachend "waar komt het vandaan?"
Ik lach die vraag krijg ik vaak de naam 'Milan' hoor je niet vaak hier maar wel waar mijn moeder vandaan komt.
"Hallo aarde aan 'milan'" zegt Paula.
Ze spreekt Milan expres anders uit.
Ik schrik op uit mijn gedachten en begin met praten.
"Mijn moeder komt uit Nederland daar is de naam heel bekend"
Ze lacht.
"Nederland, waar de fuck ligt dat nou weer"
Zegt Paula.
"Europa" zeg ik kort.
De Jongen zit gwn op zijn telefoon en kijkt mij niet aan.
Ook hij is knap.
Niet dat ik daar op let ofs.
Maar het zal wel.
Paula geeft hem een stoot tegen zijn bovenarm.
Hij kijkt op van zijn mobiel.
"Wat" zegt hij ongeïnteresseerd.
"Doe ff normaal" zegt Paula.
"Wat" probeert hij nu geforceerd vrolijk te zeggen.
Ashley geeft een knikje naar mij.
"Ooh, Hoi ik ben Dylan"
Hij geeft een kort knikje naar me .
Ik knik terug "Milan"

De rest van de week ga ik om met hen.
Ik kan goed met hun opschieten.
Dus waarom niet.
Tegen alle verwachtingen in kan ik het best opschieten met Dylan.
Dingen boeien hem niet en op die manier voel ik een bepaalde connectie.
We kunnen naast elkaar zitten, niet praten maar het blijkbaar toch gezellig zijn.
Het voelt best goed om eindelijk eens een beetje vrienden te hebben.
Dus opzich viel deze week best mee.