~unknown~ is typing.. (boyxboy)

~27~

~unknown ~
Wat geweldig.
Jullie hebben een plek gevonden waar ik jullie niet kon vinden!
Toch dom om buiten elkaar te vertellen hoe veel jullie wel niet van elkaar houden.
Zeer jammer.
Maar als jullie dit prachtige moment  nog een keer willen herbeleven volgt hier een video:

~unknown~

Ik druk op de video.
En ja, we staan er weer goed op.
Ik zie hem mij kussen en daarna dat hij verteld dat hij van mij houd.
Ik zucht, we kunnen nergens meer zijn zonder unknown.

Ik sta op en besluit om te gaan douchen.
Ik moet echt ff mijn gedachten overal vanaf halen.
Wat is unknown van plan met onze filmpjes en foto's.
Tot nu toe stuurt hij ons alleen de foto's en video's.

Ik pak wat shampoo en was mijn haar.
Het is alsof ik mijn gedachten ook weg probeer te spoelen.
Ik zucht terwijl ik mijn handen door mijn haren laat gaan.
Waarom ben ik verdomme verliefd geworden op een jongen.
Als ik nu gewoon normaal was geweest.
Dan had ik misschien nu een vriendin, en een trotse vader.
Maar nee.
Ik heb geheimen, een vader die mij niet vertrouwd en iemand weet het.
En ik ben niet zeker of het geheim zal blijven.

Eigenlijk zou het niet geheim hoeven te blijven, maar dat is gewoon hoe het is.
Misschien ben ik helemaal geen homo, bi of wat dan ook.
Misschien denk ik ik alleen maar dat ik verliefd ben, maar kan dat?
Ik denk het niet.
Ik weet wel dat ik hem leuk vind.
Maar ik wil het steeds minder.
Met hem voel ik mij goed, geweldig zelfs.
Maar thuis voel ik mij leeg constant met dit geheim en ik word er gek van.
En unknown maakt het alleen maar erger.
Ik weet niet hoe lang ik dit nog aankan.
Hoe lang kan ik het geheim houden?
Doen alsof het niet zo is?
Ik zou zo graag gewoon Noah kunnen vasthouden zonder dat ik of hij ook maar last heeft van iemand anders.
Maar dat zit er niet in.

Ik stap onder de douche vandaan en kijk in de spiegel.
Ik zie er echt heel moe uit.
De laatste tijd slaap ik slecht, mijn gedachten zijn overal.
En vooral s'nachts.
Ik gooi wat koud water in mijn gezicht in de hoop dat het wat beter word.
Maar laten we eerlijk zijn, dat doet het niet.
Ik zucht terwijl ik nog een keer naar mijn spiegelbeeld kijk.

Ik loop naar mijn kamer en trek een jogginsbroek en een t shirt aan.
Daarna loop ik naar beneden.
"Hey Milan" zegt Claire.
Ik geef haar een kort knikje terwijl ik doorloop.
"Ohja Milan, doe even weer gewone kleren aan. We krijgen straks bezoek."
"Bezoek?"
"Ja, mevrouw Nicolsen met haar zoons en man. We kwamen elkaar tegen en we waren vroeger vriendinnen"
Verteld Claire enthousiast.
Maar ik ben allang afgehaakt.
"Nicolsen?!" Vraag ik ( ik geef toe lichtelijk agressief)
"Ja?" Claire kijkt mij niet begrijpend aan.
" Noah Nicolson? Zegt dat je niets?" Vraag ik terwijl ik paniekerig word.
"Oh je vriendje bedoel je. Heet die ook zo? Wat een verrassing"
Ik kijk haar aan, mijn ogen samengeknepen tot spleetjes.
"Denk je dat ik gek ben? Dat wist je en hij is en was niet mijn vriendje"
" waarom maak je je zo zorgen. Het is maar ff koffie en ze wilde dat ik haar gezin ontmoette."
"Pap is al naar zijn werk toch?"
Claire knikt.
"Pap vermoord mij als hij hem hier ziet"
"Daarom ziet hij hem ook niet" ze vertrekt met deze woorden en een knipoog naar de bijkeuken.
Ik zucht en loop weer naar boven om kleren aan te doen.

Ik doe niet moeilijk en trek aan wat ik die dag ook al aan had.
Wel borstel ik mijn haar weer eens voor het eerst na al die jaren.
Maar door die gedachte heb ik de rest van de avond dat verdomde frozen liedje in mijn hoofd.

Ik lig op mijn bed wanneer ik de deurbel hoor gaan.
Ik sta op en loop naar beneden, Claire heeft de deur al geopend en zodra ik beneden sta kruisen mijn ogen die van Noah.
Ik slik een keer en loop dan op hem af.
"Hoi, jij bent de Noah van het kamp toch?"
Hij lijkt ook even te slikken.
"Ja, jij Milan toch?"
Ik knik.

"Oh wat leuk kennen jullie elkaar al?" Vraagt zijn moeder.
"Ja, van school" mompelt hij.
"Wat leuk" zegt zijn moeder enthousiast. Daarna loopt ze de woonkamer in.
Ik sta nu alleen met Noah in de gang ik geef toe het is zeer ongemakkelijk.
"Dussss... Zullen we maar naar de woonkamer gaan?" Vraag ik ongemakkelijk.
Hij knikt.
Ik loop de woonkamer in waar Claire en Noah zijn moeder druk in gesprek zijn.
Ik ga een beetje ongemakkelijk in een stoel zitten terwijl Noah hetzelfde doet.
Ik besluit maar op mijn mijn mobiel te gaan hopend wat tijd te doden.
Het werkt redelijk goed ik merk dat ik na een tijdje de situatie begin te vergeten.
Maar natuurlijk weet Claire het weer te verpesten..

"Milan?"
Ik kijk vragend op.
"Ja?"
"Had je je vriendin nog gevraagd of ze kwam eten?"
Op een of ander manier kijk ik meteen naar Noah.
Hij doet hetzelfde met een geschokte blik.
Ik keer mijn hoofd naar Claire.
"Ze... Ze ... Uhm.. Heeft het uitgemaakt"
Ik probeer verdrietig te kijken.
"Ach wat zielig" *zucht Noah zijn moeder*
"Noah had ook een heel leuk vriendinnetje, maar dat ging ook uit.
De laatste tijd gaat het niet zo goed met de vrouwtjes hé?" Ze begint te lachen terwijl Noah haar aankijkt.

Noah en kijken elkaar aan allebei zwaar beschaamd door onze moeders.
Ik denk aan een manier om ons beiden te redden.
Ik kijk hem aan en geef hem een knikje "fifa?" Vraag ik.
Hij knikt opgelucht.
"Mam wij gaan naar boven"
Ze geeft mij een onzekere blik.
"Oh oke" zegt ze.
Ik geef haar een korte glimlach voordat ik Noah voor ga naar mijn kamer.

Eenmaal aangekomen op mijn kamer doe ik de deur achter Noah dicht en ga een beetje awkward op mijn bed zitten.
"Ik heb geen vriendin hoor" zeg ik.
Hij knikt.
"Dacht ik al"
"Mijn vader bleef maar door zeiken en toen flapte ik dat eruit, sorry"
Hij glimlacht als hij naar mij toeloopt "Rustig maar, het was een goede smoes"
Hij zet twijfelend een stap naar voren en drukt dan zijn lippen op de mijne.
Ik glimlach. "Dus... FIFA?"

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Sorry dat ik zoooooo lang deed over uploaden maar had het vrij druk.
Nu wel een lang hoofdstuk❤️