~unknown~ is typing.. (boyxboy)

~37~

Noah

Ik  loop door de schoolgangen.
Eigenlijk ren ik meer.
Want ik zie hem.
Niet Milan, maar Dylan.
Met Milan kan ik niet praten maar als Dylan dat wel wilt, kan hij het aan Milan vertellen.

"Dylan" weet ik hijgend uit te brengen.
Hij draait zich om.
"Ik wil niet met jou praten" hij draait zich weer terug om.
"Nee Dylan wacht, ik kan t uitleggen oke?"
Hij gaat wat langzamer lopen.
"Je had met hem, kuste een chick en toen kwam hij erachter. Dat is het verhaal"
"Please, de gene die de foto heeft gestuurd heeft gelogen"
Dylan zucht terwijl hij zich omdraait.
"Oke kom vanmiddag naar het park, ik Moet nu naar mijn les"
Na die woorden loopt hij weg.

Milan

Ik loop door de gangen van de school.
Na het boottochtje met Dylan, Ashley en Paula voel ik mij stukke beter.
Gewoon vrolijker.

Ik voel een hand op mijn schouder.
Ergens hoop ik dat het Noah is, maar als me omdraai zie ik dat Noah niet is maar Thomas.
"Uhm hoi?"
Vraag ik, niet begrijpend waarom hij tegen mij zou praten.
Ik ken hem wel, hij is een vriend van Dylan.
Hij komt naast me lopen.
"Hoe gaat het?" Vraagt hij met een glimlach.
"Uhm goed?"
Hij lacht terwijl hij zijn hand door zijn blonde haren haalt.
Het is te wit om natuurlijk the zijn.
Ook heeft hij uitgroei maar dat terzijde.
"Dus wil je chillen vanmiddag?"
Vraagt hij opeens.
"Met Dylan en de andere?" Vraag ik.
Ik ken Thomas immers niet zo goed.

Thomas kijkt op naar me.
"Nee, met mij"
"Ik ken je niet zo goed"
"Kun je me toch beter leren kennen"
Ik haal mijn schouders op.
Meer vrienden kan ik op zich wel gebruiken.
Ach ja waarom ook niet.
"Okay, is goed" zeg ik dan.
"Nice, zie je na het 7de uur, Okay?"
"Okay, prima" ik knik nog een keer naar hem en loop dan naar mijn les.

In de les zie ik Noah al op zijn plek zitten.
Een steek schiet door mijn maag en ik voel mijn passen verzwaren.
Noah kijkt naar mij, en ik naar hem.
Het lopen lijkt moeilijker te worden.

"Schiet even een beetje op Milan"
Ik kom uit mijn trance en loop snel naar mijn plaats.
Naast Noah.
Er is geen plek verder meer in de klas.
Ik pak mijn boeken en leg ze op mijn tafel.
Ik open mijn boeken en doe alsof ik er heel geïnteresseerd in ben.
Ik voel gewoon dat Noah naar mij kijkt.

Hij legt zijn hand op die van mij, waardoor ik niet anders kan dan naar hem kijken.
Zijn blik staat verdrietig.
Ik kijk hem even aan en voel..
Ik voel
Medelijden denk ik.
Maar dan herinner ik weer waarom we nu in deze situatie zitten.
Hij ging vreemd.
Ik trek mijn hand los van hem en focus mijzelf weer op de les.
Ik voel nog steeds dat hij naar mij kijkt, maar het boeit mij nu niet meer.

Na het 7de uur loop ik naar de kluisjes.
Daar staat Thomas al te wachten.
Hij kijkt op van zijn telefoon.
"Hey" zegt hij met een glimlach.
Thomas lijkt mij een aardige kerel maar toch ging ik nu liever naar huis alleen.
"Hey bij wie gaan we eigenlijk?" Vraag ik.
"Maakt mij niet uit, we kunnen ook gewoon naar het park gaan"
"Klinkt goed" zeg ik instemmend.
"Mooi, kom we gaan"
Ik pak mijn jas en loop achter hem aan.

Noah

Ik dacht dat in de les dat Milan me weer zou vertrouwen.
Maar dat was helaas niet zo.
Hij trok zijn hand weg.

Wanneer ik bij de kluisjes aankom, zie ik Milan net met Thomas de deur uitstappen.
Ik vraag me af wat ze gaan doen.
Waarom spreken ze af.
Milan heeft het nog nooit over Thomas gehad.
Ik voel een steek van jaloezie door mijn lichaam gaan.
Waarom mag Thomas wel met Milan omgaan en ik niet?
Ik heb niets gedaan.
Maar dat weet Milan niet.

Ik voel een hand op mijn schouder.
Ik draai me om en zie Dylan daar staan.
"Je wilde praten toch?"
"Uhm j-ja"
"Nou kom op dan,  ik hoop dat je een goede uitleg hebt anders kun je beter nu al zeggen dat je gaat liegen."
"Nee ik heb een goede uitleg"
Hij knikt en loopt vooruit de school uit.

Milan

We komen bij het park.
Daar staat het bankje waar ik ooit met Noah heb gezeten.
Hij besluit juist daar te gaan zitten.
Ik zucht en ga naast hem zitten.
Hij kijkt mij aan op een rare manier.
Ik voel me er een beetje oncomfortabel door.
Hij glimlacht naar mij.
Ik weet niet wat ik ervan moet vinden.
Hij legt zijn hand op mijn wang.
Nu weet ik al helemaal niet wat ik hiervan moet vinden.
Hij komt dichterbij.
Kom op Milan doe iets.
Hij komt nog steeds dichterbij.
Ik kan mij niet meer bewegen.
Hij komt dichterbij en drukt zijn lippen op die van mij.

Noah

Wanneer we aankomen in het park.
Zie ik Milan en Thomas.
Ze zitten op het bankje.
Dylan ziet het ook.
"What the fuck, wat doet hij daar"
Mompelt hij.
We zien Thomas dichterbij Milan komen en uiteindelijk zijn lippen op die van Milan drukken.
Dylan zucht.
"Wel, dat was onverwacht"
Ik zucht ook.
"Dat is een understatement"

----------------------------------------------
Sorry dat het zo lang duurde voor een nieuw hoofdstuk.
De oorzaak daarvoor is school.
Sorry ik hoop dat ik het weer op schema kan houden.
En super bedankt voor bijna 3000 reads!♥️♥️♥️