~unknown~ is typing.. (boyxboy)

~16~

Ik word wakker door de opkomende zon die recht in mijn gezicht staat.
Ik kreun en draai me om, daar kijk ik recht in de ogen van Noah.
"Ugh, waarom ben jij al zo vroeg op?"
Zucht ik.
Hij grijnst even.
En dan zegt hij met zijn ochtendstem:
"Om jou wakker te zien worden natuurlijk"
Ik bloos en draai me om.
Ik hoor hem achter mij lachen.
Hij slaat zijn armen om mij heen, en draait mij weer terug om zodat ik hem aankijk.
Hij kijkt mij aan en drukt een kus op mijn voorhoofd.
"Goodmorning blushing babe"
En daardoor word het blozen alleen maar erger.
"Je bent echt te schattig als je bloost, Milan"
En daarna kust hij mij.
Ik grijns tegen zijn lippen.
"Goedemorgen, en ik ben niet schattig"
Hij lacht even.
Daarna kust hij mijn nek.
"Je weet niet half hoe schattig jij bent"
Ik lach even.
"Zo zou ik altijd wel wakker kunnen worden" zeg ik zacht.
Hij glimlacht naar me.
Hij gaat met zijn handen door mijn haar.
Daarna streelt hij mijn nek en kust hij mij in mijn nek.
Hij kijkt mij weer aan.
"Ik zou hier ook wel aan kunnen wennen"
Daarna kust hij me weer.
Een warme tinteling gaat weer door mijn lichaam.
De bel gaat.
Dat beteken helaas dat we op moeten staan en uit bed moeten komen.
We kleden ons aan en gaan naar de open plek voor het ontbijt.

Ik zit bij het ontbijt tussen Dylan en zijn vrienden, ze zijn druk aan het praten. Over vooral meiden, en normaal zou ik prima mee kunnen gaan in dit soort gesprekken, maar nu heb ik alleen maar oog voor een jongen die exact hetzelfde terug naar mij kijkt.
Dylan stoot mij aan.
Ik kijk op naar hem.
"Wat?" Vraag ik.
"Ik neem aan dat het weer goed tussen jullie is" en hij geeft een knikje richting Noah.
Ik knik "ja we hebben gepraat"
Hij knikt "mooi"
En dan gaat hij weer verder met zijn andere vrienden.
Dat vind ik zo fijn aan Dylan, hij is gewoon simpel.
Er komt een leraar midden in de groep van eettafels staan.
"Jongens mag ik allemaal jullie aandacht even" schreeuwt hij.
Het duurt even maar dan is iedereen stil.
"Oke, we gaan vanmiddag met zijn allen naar een klimbos"
Sommige mensen klinken enthousiast, andere eerder geïrriteerd.
Ik hoor bij de geïrriteerden.
Ik kijk naar Noah en zie dat hij blijer kijkt.
Dylan en zijn vrienden zijn ook eerder geïrriteerd dan blij.
Thomas een vriend van Dylan heeft er ook duidelijk geen zin in.
"Moeten we srs naar zo'n klimbos, kom op we zijn allemaal 16 en 17 wat hebben we daar te zoeken?"
De rest van de vrienden van Dylan knikken bij zijn uitspraak.
Als iedereen uitgejoeld is gaat de leraar door met praten.
"Jullie worden in groepjes van twee gedeeld om door het klimbos te gaan.
Dat is als jullie vast zouden komen te zitten dat de ander kan helpen"
Thomas steekt zijn hand op.
"Nee Thomas, je mag niet zelf de groepjes kiezen"
Thomas kijkt hem verontwaardigd aan.
"Hoe wist u dat ik dat wilde vragen?"
Zegt hij verbaast.
De leraar negeert zijn vraag en gaat door met zijn verhaal.
"Oke, ik noem nu de namen op"
Er worden heel wat namen gezegd die ik niet ken.
Dan hoor ik "Noah en Ashley"
Ik zie Noah even slikken maar dan geeft hij toch een glimlach aan Ashley.
Dan hoor ik opeens mijn naam "Milan en Dean"
En bij die woorden krijg ik een hartverlamming .
Ik kijk Dean kort aan en hij kijkt mij aan met een grijns.
Die grijns staat mij zeker niet aan.
De rest van de namen worden opgenoemd maar ik luister al lang niet meer.
Ik en Dean SAMEN IN DAT KLIMBOS!!.
Mijn gedachten zijn overal.
Hij gaat mij zowieso naar beneden gooien.
De leraar klapt in zijn handen.
"Okay jongens, ruim eerst jullie borden op en dan gaan we naar het bos"
Ik sta op en pak mijn bord op.
Terwijl ik loop naar de plek waar we de borden in moeten leveren, steekt Dean zijn been uit waardoor ik recht op mijn gezicht in op de grond val.
Dean trekt mij weer omhoog aan de kraag van mijn t-shirt.
Wanneer ik weer op beide benen sta, fluistert Dean in mijn oor.
"Als je te dicht bij me komt in de boom, trap ik je eruit. Oke?"
Ik slik en knik dan.
"Mooi, dan is dat begrepen" en hij duwt mij op de grond.
Noah komt naar mij toe en geeft mij een hand zodat ik op kan staan.
"Moet je met die kerel het bos in?"
Vraagt hij bezorgd.
Ik knik.
"Tja, het is niet anders" zeg ik.
Noah kijkt even schichtig om zich heen en pakt dan mijn hand.
Hij trekt mij mee in de bosjes.
"Wat?" Zeg ik.
Hij legt zijn hand op mijn wang en, kust mij zachtjes op mijn lippen.
"Zo, word je daar weer wat rustiger van?"
Ik knik zachtjes.
Hij trekt me in een knuffel.
"Je moet je niet zo druk maken het komt allemaal gewoon goed. Ik praat met Ashley en jij kunt hem vast wel negeren."
Ik knik en knuffel hem terug.
Hij knipoogt naar me en zegt dan:
"Kom we gaan"
Ik kom als eerste uit de bosjes.
Ik zie Ashley staan als ik de bosjes uitkom.
Ze staat druk te typen op haar telefoon.
Ik kijk haar raar aan.
Ze merkt het niet op dus ik besluit ook maar door te lopen.

Ik ben aangekomen bij het klimbos.
Ik ga staan bij een groepje waar ik iemand een instructie aan zie geven.
Hij doet voor hoe we het tuigje aan moeten doen, daarna deelt hij ze uit.
Ik trek het tuigje aan, wat verrassend gemakkelijk gaat.
Ik sta gewoon met wat mensen te praten als ik opeens aan mijn kraag word getrokken.
Door natuurlijk Dean.
"Kom mee, wij gaan klimmen" zegt hij met een grijns.
Nu weet ik dus heel zeker dat hij mij uit de boom gaat trappen denk ik bij mijzelf.

Ik klim de ladder op om omhoog te komen.
Wat volgens hem veel te lang duurt.
We klikken ons tuigje vast aan de draad en beginnen met het klimbos.
Dean vind het heel grappig om dingen te laten bewegen wanneer ik erop sta.
Daardoor val ik er constant bijna af.
Ik rol wel steeds met mijn ogen maar ik weet ook dat ik er maar beter niets van kan zeggen.
In ieder geval heeft Dean het naar zijn zin.
Terwijl ik in gedachten verzonken was, is Dean alweer verder geklommen.
"Klim eens door man, kutjoch"
Ik zucht en klim weer verder.
Dit kan nog wel eens een lange dag gaan worden.

----------------------------------------------Eindelijk weer een langer hoofdstuk.
(Extra kusjes van Dean voor jasmijnhoii )