Ουτοπία

468 122 26
                                    

Δώσε μου έναν λόγο για να πιστέψω πως έφυγες, αφού ακόμη αντικρίζω τις σκιές σου και γνωρίζω καλά πως βρίσκεσαι εδώ.

Η χαραυγή με οδηγεί σε εσένα, ακόμη κι αν εσύ έτρεξες μακριά μου, να ξέρεις, θα βρίσκομαι δίπλα σου για τις απαλές εύηχες λέξεις σου που με ξυπνούν τις νύχτες.

Είναι ανόητοι και ζηλεύουν τη δική μου ευτυχία, αφού·

Δε σε ακούν να μου τραγουδάς.
Δε σε βλέπουν να με φιλάς.
Δε σε νιώθουν να με προστατεύεις.
Δε γνωρίζουν ότι δε μπορείς να με αφήσεις.

Είμαι χαμένη στην ουτοπική αλήθεια σου και στην ψευδαίσθηση της αιώνιας αγάπης που πουλάς.

ΑισθήματαWhere stories live. Discover now