Αισθήματα

Κλεπταποδόχος

Έκλεψες ο,τι είχα.

Πήρες τον αέρα μου.

Με άφησες να ζω μέσα σε κενό αέρος.

Μια χαρά ήμουν μόνη μου, μα τώρα πήρες και το οξυγόνο αφήνοντας με να υποστώ κάθε πόνο και πισώπλατη μαχαίρια.

Θα σου πω τι θέλεις να ακουσεις, αλλά δεν πιστεύω πως μιλάω για να αναπνέω.

Δεν θα ερωτευτώ εσένα, θα προσπαθήσω να αποφεύγω κάθε τι που θα σε χαροποιει και θα σου δίνει πάτημα να καταστρέψεις κάτι που έφτιαξα.

Και αιωρούμαι. Πέφτω, καθημερινά όλο και περισσότερο, μα δε φτάνω ποτέ στον πάτο.

Οι γαλαξίες μου είναι μεγαλύτεροι από τα αισθήματα μου και τα αισθήματα μου μεγαλύτερα από το είναι σου και τον ψευτο-εγωισμό σου.

Δεκάρα δε δίνω για το τι γνώμη έχεις για εμένα και ποσώς με ενδιαφέρει τι κάνεις στη ζωή σου πλέον.

Μπορείς να ξαναπεις τα ψέματα σου κοιτώντας με, μόνο που δες, αυτή τη φορά, φορώ πανοπλία.

Με ωρίμασες κι είναι το μοναδικό καλό που μου έκανες.

Τώρα, φέρε πίσω τον αέρα μου και το δικαίωμα να νιώθω, γιατί πιστή σε εσένα, δεν θα μείνω.

Μου χρωστάς ελπίδες και μερικά βράδια· μα σε παρακαλώ, μη γυρίσεις ποτέ πίσω.

Τα κλεμμένα στα χαρίζω, είναι τα αδίκως κεκτημένα σου.

Οι νύχτες είναι δική μου, αφού μ'άφησες μέρα.