Μερικά δάκρυα και τριαντάφυλλα ακουμπισμένα, σχεδόν παρατημένα, στο τραπέζι.
Ένας εαυτός παγωμένος, δυο μάτια που έλιωναν και το χρώμα αλλοιωνόταν, χείλη μαραμένα, δυο χέρια αδύναμα, δυο πόδια ανίκανα να στηρίξουν τον κορμό, μια πλάτη χτυπημένη -χαρακιές, πληγές, τσιμπήματα-, ένας λαιμός στεγνός, που πονούσε, ένα κεφάλι βαρύ, γεμάτο σκέψεις κι ανησυχίες.
Το τσιγάρο τελείωνε, σαν την υπομονή. Κάθε φορά που άναβε νέο, είχε την ίδια προσμονή πως θα κάνει υπομονή. Δοκιμάζοντας διαφορετικές μάρκες, δοκίμαζε ανθρώπους που θα προσέφεραν τη καλύτερη, μεγαλύτερη και διαρκεστερη ψευδαίσθηση της υπομονής.
Ο καπνός φλόμωνε το ζοφερό κόκκινο των τριανταφύλλων, καθιστώντας αδύνατη τη ροή του αίματος.
Κι η ανάσα κοβόταν.
DU LIEST GERADE
Αισθήματα
Poesie«Έχεις πλέον αισθήματα για εμένα ή πέταξαν κι έφυγαν;» «Δε φεύγουν τα αισθήματα, οι άνθρωποι μόνο» 2016-
