Αισθήματα

Ποιητικός και Ποίηση

Κάναμε για ποίηση σήμερα κι όταν με ρώτησαν τι είναι για εμένα, τους είπα αισθήματα και μνήμες.

Αυτές τις μνήμες, που καλπάζουν από το ένα μέρος στο άλλο, σου προκαλούν ανατριχίλα και αύξηση χτύπων καρδιάς. Για τις ίδιες λέμε.

Θέλω να κάνω τόσα.
Να ζήσω, να ερωτευτώ ξανά, να επιτύχω.
Κι αναρωτιέμαι αν θα προλάβω, γιατί νομίζω, αρχίζω και σαπίζω.

Έχεις δει σαπισμένο μήλο που πέφτει από δέντρο; Φαντάσου το δέντρο ως ύλη μου και το μήλο, ως τη σαπισμένη ψυχή μου. Η ψυχή που αμαυρώνεται μέρα με την μέρα.

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα για μερικούς ανθρώπους από μικρή ηλικία.

Έχω μια φίλη, στην ηλικία μου, μου είπε πως σάπισε.

Αν είναι σάπια, είναι για πέταμα;

Αναρωτιέμαι πως επαναφέρεις στη ζωή, κάτι που έχει καταστραφεί. Πώς το πλάθεις ξανά από την αρχή;

Οι κουρασμένες ψυχές ταιριάζουν στους όμορφους ανθρώπους, γιατί έτσι εξηγείται το ότι, δεν είναι άτρωτοι. Είναι το μόνο που θα μείνει, αφότου αναπνεύσουν για τελευταία φορά.

Μην με παρεξηγείς, δεν είμαι τρελή, απλά έχω αυτή τη λογική.

Δεν ξέρω ποιος είναι όμορφος και ποιος άσχημος, ποιος το ορίζει και ποιος τους ξεχωρίζει.

Ναι, θέλω να κάνω πολλά στη ζωή μου.
Είδες ότι δεν ανέφερα την αποτυχία;

Για όλες τις στιγμές που δεν πρόλαβα να σου πω συγγνώμη, μείνε εδώ, μείνε δυνατή, πάλεψε, λυπάμαι. Δε θέλω να φανώ εγωιστρια, έχω κι εγώ δαίμονες, μα θα είμαι εδώ για εσένα.

Εγώ που συνήθιζα να γράφω μακροσκελή γράμματα σε όλη τη μέχρι τώρα μου ζωή, όταν με ρώτησαν για ποίηση, δεν ήξερα εάν έπρεπε να τους πω για εσένα.

Για σένα, που δε θα το διαβάσεις ποτέ

Ευχαριστώ❤