Αισθήματα

Γδαρμένη Σκιά

Ο ήλιος δύει λίγο πιο σύντομα από ο,τι πριν. Η κάθε μέρα χωρίζεται σε δύο άνισα κομμάτια.

Ένα όσο ο ήλιος σε κοιτάει κι ένα όσο η νύχτα με τη σκιά της σε αγγίζει.

Κάθε μέρα, λοιπόν, γίνεται όλο και πιο άνιση. Κάθε μέρα η νύχτα με νικάει όλο και περισσότερο. Κερδίζει έδαφος, όσο εγώ περιορίζω το δικό μου μικρό φτωχό βασίλειο.

Μα, ποια πριγκίπισσα τόλμησε να συγκριθεί με βασίλισσα;
Ποια κόρη τόλμησε να συγκριθεί με τη μητέρα της;

Γιατί εγώ δε διαθέτω τίποτα να σε κερδίσω. Ο,τι έχω είναι μικρό και ελάχιστο μπροστά στην απεραντοσύνη που άλλοι διαθέτουν.

Και τη ζηλεύω.

Μία στιγμή χρειάστηκε για να αγαπήσεις τη νύχτα. Μια στιγμή για να λατρέψεις το πέπλο της.
Ο,τι εγώ δεν κατάφερα με χίλιους κόπους.

Ξέχασα όμως.
Είμαι έρμαιο του σκοταδιού.

Νυχτώνει, τρέξε στην αγκαλιά της.