Αισθήματα

Απελπιστική ρουτίνα

Η κατάσταση μου, λένε, είναι η καλύτερη.

Μάντεψε, σε χρειάζομαι δίπλα μου.

Ξέρεις πόσο ψάχνω;

Πόσο σε ψάχνω;

Ψάχνω να βρω τρόπο να σε πλησιάσω.

Ψάχνω απεγνωσμένα.

Ο κόσμος που βλέπω τώρα, είναι υπέροχος.
Είσαι παντού και δίπλα μου.
Νομίζω, μπορώ να αναπνεύσω.

Μέχρι να γίνεις δικός μου,
πρέπει να βρω έναν τρόπο να καλύψω και να γεμίσω το κενό μέσα μου.

Πρέπει να πολεμήσω.

Μέχρι να γίνεις δικός μου, δεν είμαι καν ολοκληρωμένη.

Και δεν θα σταματήσω, μέχρι να μου ανήκεις.

Είμαι τόσο μονη μέσα, κανείς δε ξέρει πόσο.

Μέσα στη βοή, μπορώ να ξεχωρίσω τη φωνή σου. Είσαι το μόνο που βλέπω.

Πιάνω τον εαυτό μου, κάθε σκέψη μου να καταλήγει σε εσένα. Πάντοτε σε εσένα.

Να θέλω κάτι τόσο και να μη το έχω, με σκοτώνει.
Να είσαι δίπλα μου και να μη μπορώ να σε αγγίξω, με πονάει.

Είσαι εδώ.

Κι εγώ, μέχρι να γίνεις δικός μου, πρέπει να αντέξω.

Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω.

Μέχρι να γίνεις δικός μου, περίμενε 'με.