Αισθήματα

Σχοινί ισορροπίας

Αναρωτιέμαι.

Ξέρεις, δε ξέρω τι θα γίνει και φοβάμαι κάπως.

Φοβάμαι για εμένα, αλλά δε ξέρω γιατί.

Λες;

Λες να είχες δίκιο τελικά;

Μου είπαν ότι είσαι δαίμονας, ντυμένος, με άσπρα φτερά στην πλάτη, με μια όμορφη μάσκα στο πρόσωπο και μαλαματένια μάτια.

Αλλά ξέρεις κάτι;

Κι εμένα φοβάμαι.

Γιατί διάολε, φοβαμαι πως θα ενδώσω.

Μα, δε θέλω να σου δώσω αυτήν την ευχαρίστηση.

Φοβάμαι.

Ζω στην άγνοια κι αυτό με αγχώνει.

Δεν έχω σκοπό να πολεμήσω.

Να σε πολεμήσω.

Πάλευα, γιατί πίστευα πως η στιγμή αυτή άξιζε.

Έδινες λόγο.

Αφορμή για να σκέφτομαι κάτι, να φεύγω από το σώμα μου.

Να με γλιτώνω.

Αφορμή για να σκέφτομαι κάτι περισσότερο, εκτός από την καταστροφή του μυαλού μου, εκτός από τη σκιά μου.

Και για εμένα αυτό, είναι θαύμα.

Ακόμη σε περιμένω.

Δε ξέρω γιατί.

Φαντάζομαι πως στο τέλος, θα αναλωθώ περιμένοντας εσένα.

Δεν πειράζει.

Δε ξέρω, γιατί σου δίνω τη δεύτερη ευκαιρία.

Ξέρεις που θα με βρεις.

Χάνομαι.

Έλα γρήγορα.

Πνίγομαι από τον καπνό.

Γίνομαι άυλη.

Προλαβαίνεις.

Νομίζω.