Chapter 46

195 12 4
                                    

++++++

Pagkagising na pagkagising ko ay agad akong nagbihis at umalis sa kwartong iyon. Umiiyak dahil sa kagagahang ginawa ko. He has a fiancé but I still surrendered my precious gem to him. Ang tanga ko talaga kahit kailan. Pinunasan ko ang luha ko bago bumaba ng hagdan.

Pagkababa ko ay bumungad agad sa akin ang mga mukha ng mga kaibigan ko. Tiningnan nila ako na para bang may ginawa akong kasalanan na totoo namang meron nga. May ginawa akong kasalanan especially to Kwen. Hinanap siya ng mata ko at hindi ko siya makita. Dumapo ang tingin ko kay Insan and she was deviously smiling.

"Uuwi na'ko," paalam ko sa kanila sabay talikod. At napangiwi nalang ako ng makaramdam ng kirot sa bandang ibaba ko. Damn! Ang sakit sa tuwing sumasagi ang nasa gitna ko.

Nagpatuloy parin ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa labas at pumara ng taxi. Mabilis na pinaharurot ni manong ang sasakyan patungo sa bahay namin. Naalala ko na naman ang nangyari kagabi. I allowed him to touched me, to taken me. Parang gusto kong magwala ngayon. Ano nalang ang mukhang ihaharap ko sa kanya kapag nagkita kami ulit? Siguro hindi nalang ako magpapakita sa kanya. Oo, tama. That's the best I could do for now. I will ignore him as much as possible.

Pagkadating sa bahay ay tinungo ko ang bathroom to take a half bath. Habang hinahawakan ang katawan ko ay naaalala ko ang ginawa niya. He embraced me, my body. At ang kirot sa bandang ibaba ko ay hindi parin nawawala. Ang sakit parin hanggang ngayon.

Nang matapos ako ay humiga ako sa kama para magpahinga. I took a heavy sigh before I closed my eyes to take a rest. Pero sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko ay imahe ng nangyari kagabi ang nakikita ko. Nagrereplay sa utak ko ang mukha niya at ang mukha ko. We were both panting like we were joining a marathon.

I touched my lips. Hindi ko mapigilang mapangiti, somehow I liked we did but my conscience--nawala ang ngiti sa labi ko.

Napagpasyahan ko nalang na bumangon at bumaba. Naabutan ko sa kusina si Savanah na sa tingin ko'y kakadating lang dahil ganoon parin ang suot niya mula kagabi. She looked away when I met her gaze. Nangunot ang noo ko dahil sa ginawa niyang pag-iwas.

"Hey, may problema ba?"

"Wala naman," sabi niya habang hindi makatingin sa'kin ng maayos. Pinigilan ko siya ng akmang lalampasan niya ako pero nagulat ako ng magmura ito na para bang sinaktan ko siya.

"Shit!" Bumadha sa mukha niya ang sakit na hindi ko alam kung saan nanggagaling.

"Okay ka lang?" nag-aalalang tanong ko dahil pakiramdam ko nasaktan ko siya ng todo.

"I'm okay. Masakit lang 'yung ano ko," sabi niya na hindi madugtungan ang sinabi. Ang alin ang masakit?

Sabay kaming napalingon sa pinto ng tumunog ito. Agad kaming nagkatinginan na dalawa at hindi ko alam pero bakas sa mukha naming dalawa ang pagkataranta. Parang pareho ang gusto naming gawin sa mga oras na ito, ang magtago.

Mabilis sa isang pagong na tumakbo kaming dalawa ni Savanah patungo sa banyo na katabi lang ng kusina. Nagtulakan pa kaming dalawa kung sino ang mauunang pumasok. Nagkatinginan kaming dalawa pagkasara ng pinto.

"Bakit ka nagtatago?" sabay na tanong naming dalawa.

"Si Ren/ Si Boyet," sabay ulit kaming dalawa. At doon ko nagets ang pagdaing nito kanina. Mukhang pareho kami ng sitwasyon ngayon.

Love CautionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon