İlk Hislerimde Saklı Sen (Tamamlandı)

7. Bölüm

Belime sarılan ellerle aşşağı, Asafın üzerine düşmem bir oldu. Dudaklarım hala onun dudaklarına değerken kaskatı kesilmiştim. Bunu beklemiyordum. Belimi kavrayıp bedenimi yukarı kaldırırken tam kasıklarının üzerine oturtmuştu..

》》》7. Bölüm 》》》

Kaskatı kesilmiş ne yapacağımı bilemezken belimdeki elleri baskısını arttırmıştı, ne kadar dudaklarımız birbirine değerken öyle durduk bilmiyorum. Ellerimi omzuna çıkarıp kendimi geriye doğru çektim.
Gözlerinde gördüğüm o şey zihnimin çalışmasını engelliyordu.

"B-be ben ço-çok özür dile..rim. Böy-böyle olmasını istemezdim."

İki lafı bir araya getiremiyordum, gözlerinde gördüğüm parlama yok olup eski donuk haline dönerken sertçe yutkundum. Nasıl böyle saçmalamıştım?

"Neden yaptın bunu."

Sesindeki boğuk ton beni dahada kasarken olduğum yerde istemsizce kıpırdandım.Kasıklarına baskı yapmıştım. Tanrım! Kasıklarımdan yukarı doğru çıkan ateş her yerimi sararken boğazım yutkunamayacak derecede kurumuştu. Bana öyle bir baktı ki..

"Ben özür dilerim. Hatalıyım."

Ona 'seni kullanıp hem annemin hemde o lanet olası babanın kalp krizi geçirmesini sağlayacaktım' mı diyecektim. Saçmalık.

"Sorduğum sorunun cevabı bu değildi."

Sorusunu duymazlıktan geliyordum. Kucağından kalkmak için hareketlendiğimde;

"Kes şunu!"

Bakışlarımı gözleriyle buluşturmadan hemen önce kaşlarımı çattım.

"Akşama kadar böyle oturmayacağız herhalde, kalkacağım."

Tekrardan hareketlendiğimde büyük elleri kollarımda yer edinmişti.

"Hareket ederken sürtündüğünün farkındamısın! Düzgünce kalkamıyorsun ki!."

Dile getirdiği cümle ile nutkum tutuldu. Yanaklarıma hücum eden kanların varlığı ile yükselen ateş tüm bedenimi kapladı. Sahiden öyle mi yapıyordum? Sü..sürtünmek?

"Be..ben farkında değildim."

Fısıltı gibi söylediğim cümleyi duymasını beklemiyordum. Elleri eski yerini, bel boşluğumu kavrayıp yukarı kaldırdı ve hemen yan tarafındaki boşluğa bıraktı. Omuzlarımız birbirine değerken derin derin aldığımız nefesler göğüs kafesimizi asansör gibi aşşağı yukarı inip çıkartıyordu.
Hatalıydım, kesinlikle hatalıydım ama zihnimde kurduğum pilan hala zekice geliyordu. Onların karşısına geçip ' ben Asaf'ı seviyorum' demek o sevgiden uzak evde deprem etkisi yaratacak kadar güçlü bir nedendi. Bir şey söyleyebileceklerini sanmıyordum, eğer öyle birşeye kalkışırlarsa cevabım hazırdı..
Ama bir sorun vardı.

Dudakları. Dudaklarımı hafifçe kondurduğum dudakları yumuşacıktı, bu durum gözlerimin ve zihnimin içinde sürekli görüntüleniyor unutmak için bir çaba sarf etmemi engelliyordu. Yumuşacıktı. Düşüncesi bile göğüs kafesimde bir sancıya sebep olurken başımı kendime gelmek için iki yana salladım, saçmalamaya gerek yoktu uzatılmaması gereken benim için önemli bir konuydu. Lanet girsin çocuk yakışıklıydı ve üzerimde sandığımdan daha büyük bir etki bırakmıştı.

Susmuştuk ne kadar olduğunu bilmediğim zaman diliminde tek yaptığımız şey susmak olmuştu. Mekâna yavaş yavaş akın edenlerin sayısı artarken olduğum pozisyonda doğruldum, bu hareketimle birbirine temas eden kollarımız sürtünmüştü. Yeni fark ediyordum oturmaktan uyuşan kalçam, titrediğini hissettiğim fakât görünüşte normal olan sol ayağımı. Kısa bir süre ayağımdaki titremenin geçmesini bekledim. Ardından ayağa kalkıp küçük sahneye doğru ilerledim. Alanın çoğu dans etmek için ayrılmıştı, alt katta odalar vardı üst katta ise büyük patronun odası. Şarkı söylemek için gurubumuz vardı ve birde DJ.