İlk Hislerimde Saklı Sen (Tamamlandı)

14. Bölüm

-Sürtük.

-Sürtük.

-Sürtük.

Etrafımdaki sesler birbirine karışmış boğuk bir uğultu gibi gelirken aklımda tek kelime vardı. Onun bana yakıştırdığı, kullanıp bir çöp gibi kenara atmak istedi, sürtük!

Ben ona ilk öpücüğümü vermiştim, fazla salak, gerizekalı yada ucube'nin teki olabilirim. Aslında başkalarının gözünde bir sürtük olmakta umrumda değildi ama beni herşeye rağmen o konuma koyan kişi Asaf'tı.

Ne yapmalıyım? İçimdeki saf nefret'i nasıl dizginleyeyim? Heleki bir anda hoşlanmaya başladığım çocuğun bende bıraktığı yıkım'ı yeniden nasıl inşa edeyim?

Kapalı göz kapaklarıma inat sürekli akan gözyaşlarıma mı acıyayım yoksa gururumu hiçe sayan, sanki kerhanede üç kuruşa satılan kadınlar gibi önce elde edip tek gecenin keyfi yapacak sonra bir kenara atacak adamın beni sevmediği gerçeğine mi yanayım?
Kendi kendime acıyorum. Zifir'in beni aşşalayarak bakması gururuma dokunmuştu ama daha kötülerini hak ediyordum. Çünkü ben üvey abisini seven, onunla öpüşüp üzerinde enai çeşit hareketler yapan bir sürtüğüm. Bekâretimi aldığında nasıl kenara atacatı? Kaan Bey'in öğreneceği gerçekten sonra ne tepki vereceğini az çok tahmin ediyordum.

O adam uyuştucu imalatı yapıyor, her gün binlerce ton uyuşturucu satan adamla aynı masada yemek yedik. Hele ben uyuşturucunun amına koyan bir adamla öpüştüm, belkide beni de önce kendisiyle sonra da o zıkkımla zehirleyecekti. Annem biliyormuydu acaba? Öz çocuklarına bile haber vermeden evlenen bir insandan bahsediyorduk, bilmesi gayet normaldi değil mi? Bilmesin, bizi bu bataklığa bilerek sürükleyen annem olmasın. Zifir'in acımasızca ortaya çıkardığı gerçeklerden sonra düştüğüm yerden kalkamamış sessizce içime ata ata ağlıyordum. Hıçkırıklarım duyulmasın diye ellerimle sertçe bastırdım dudaklarıma. Diğer elim boğazımı sıkıyordu benden izinsizce.

Canım yanıyordu, bendeki tüm güzel hissiyatlar önce bıçak ile deşildi sonra üzerine içki döküp yanan çakmağı attılar. Yanıyorum, içten içe tükenmeye başladım. Onun bana dokunduğu yerleri kesip biçmek istiyorum, hiç dokunulmamış kendi kendimi kirletmemiş olmak.

Başlarda benim ona yapmak istediğim oyunu o bende gerçekleştirmişti, annemin sinirlenmesini istediğim bu olayı o, Kaan Bey üzerinden uygulayacaktı. Üvey babasının üzerinde.

İyiki de öyle bir oyuna girişmedim şu an yaşadığım yıkımı onun tatmasını istemezdim...

Neydi bu hastalıklı his?

Bu kadar küçük düşürülmüşken yine onu mu önemsiyordum?
Ne yazık! Acınası koca bir varlık olmam. Burnumdan akan sıvıyı içime geri çekerken dudaklarımdaki ellerimi yanaklarıma çıkartıp derimi yüzmek istercesine sildim. Bazı yerler kurumuş olmasına rağmen içimdeki yangın gözlerimdeki yakıcı hissi harlıyor göz yaşlarımın yerine yenisini getiriyordu. Kafamın içinde ince bir sızı baş gösterirken birbirine girmiş ıslak kirpiklerimi ayırıp etrafa baktım. Gözlerime çarpan soğuk hava daha da yaktı irislerimi.

Gözlerim onu aradı, başımı hafif açıyla geriye attım. Koltukta ayaklarını iki yana açmış, dirseğini oturduğu koltuğun başlığına yaslamış kısık gözlerle beni izliyordu. Bir hıçkırık döküldü dudaklarımdan, ayaklarımı kendime çekerken boğazımdaki elimi çekip diz kapaklarıma doladım. Benim aksime güçlü ve yıkılmaz görünüyordu. Elindeki sigarayı sonradan fark ettim. Sigaradan çıkan duman farklı şekillere bürünüp havada süzülerek dans ederken loş ışıkta fazla güzel gözüktüklerini düşündüm.

"Bir hiç için yerde sürünüyorsun, o kadar acizsin ki miğdemi bulandırıyorsun." Acizmiydim ben? Başkalarına muhtaç olmamak için köpekler gibi çalışan ben şu an hislerimi darma duman eden bir çocuk yüzünden yerde ağlıyordum.
Acizim.