İlk Hislerimde Saklı Sen (Tamamlandı)

18. Bölüm

"Yok artık..."

Şaşkınlıktan aralanmış dudaklarımı yalayıp derin bir nefes aldım. Ben marketten ped alırken bile utanan biriydim şimdi onunla oraya girip iç çamaşırı bakacak olmam beni fazlası ile geriyordu. Normal olanda buydu değil mi? Utanmam.
Elimdeki paketleri yere bırakıp bir kaç adım geriledim. "Sen oraya benimle girmeyeceksen hiçbir sakınca yok." Benimle gelip gelmeyeceğini test ediyordum.

Gülümsemesinden anladığım tek şey alacağımız iç çamaşırının normal kategoriye gireceğinden şüpheli olduğum gerçeği...

Hani şu ateşli olanlardan...

Kadınların akşam işten gelen kocaları için kendini hazırladığı dantel kumaşlar mı demeliyim yoksa? Jartiyer...tanga?

"Uzatma alt tarafı kumaş parçası. Şu yüzünün halini görsen..." Boğazından yükselen hırıltılı gülme isteğini bastırıp kendini toparladı. "Acele et." Ona inanamıyor muşçasına baktım ne kadar rahat biriydi. Daha önce kaç kişiyle yaptı böyle bir şeyi acaba? Yüzümün nasıl göründüğü gerçeğini az çok tahmin ediyordum, bir an önce kendimi toparlamam gerekiyor. Yanıma gelip yere bıraktığım paketleri aldı. Mantıklı düşünmeliydim...

"Bu giriştiğimiz işin iç çamaşırı ile alakası ne? Hadi dış görünüşüm onu etkilemiyor o yüzden alışveriş yapıyoruz anladım ama iç çamaşırı ile ortalıkta dolanmadığıma göre buna gerek yok."

Uzun bir cümle kurmanın ardından derin bir nefes aldım.

"Onunla yakınlaştığını biliyorum ve Asaf bununla yetinmeyip daha ilerisine gitmek isteyecek..." sesindeki imayı kavradığımda elimi susması için kaldırdım. Kendimi bir anda çok aşağılanmış hissettim, nasıl yıkıldığıma birebir şahit olan tek kişi oyken bunları söylemekten geri kalmamıştı. "Beni ne olarak görüyorsun! Üstelik onca şeyden sonra. Cidden gözünde onun beni gördüğü gibi miyim... sürtük?" Sonlara doğru kısılan sesim fazla pürüzlüydü, iki saniye içinde beni alt etmişti... "Tebrikler gerçekte nasıl göründüğümü yüzüme vurmaktan geri çekinmedin. Girelim alalım şu kumaş parçalarını. Daha ilerisi için kendimi hazırlamam gerek, malum Asaf beklemez." Gözlerindeki umursamaz ifadenin bir an değiştiğini düşündüm, sanki... söylediğinden pişman olmuştu. Saliseler içinde eski haline dönen gözleri tamamen benim yanılmam'dan ibaretti. Bu iş bittiğinde onun yüzünü dahi görmek istemiyordum. İçimde kabaran iki duygu vardı, ilki yere çöküp ağlamak ken diğeri Zifir'e bu söylediklerini yutturmaktı...ve ben ikinci seçeneği seçip onun olmayan kalbini kırmayı tercih ettim."Biliyor musun? sende aynı Asaf gibi sevilmeyi hak etmiyorsun. Benim babam da polisti ama senin gibi karaktersiz duygu yoksunu değildi, mesleğin gereği böyle olmadığının farkına çoktan vardım." Yanına yaklaşıp durdum. Yüzlerimiz farklı tarafa bakıyordu, kulağına doğru yükseldiğimde ilk defa kısa olmak istemedim. Dim dik karşısında durup onun açığını yakalamak, canını yakmak istiyordum. Keza o benim hatamı yüzüme vurmaktan çekinmemişti. "Onun kocaman kalbi vardi senin aksine. Tam bir çöplük gibisin, insanları rahatsız beden koca bir çöplük. Asaf'la aranda ne geçti Zifir? Adını her ağzına aldığında gözlerin kararıyor. Aptal değilim, gerçekleri öğrendiğim an senin yaranı deşmekten geri çekinmeyeceğim tıpkı senin çekinmediğin gibi."

Söylediklerim açığını yakalamak için ortaya attığım yemden ibaretti.

Sadece,

saçmalıyordum...

Kim öyle bir adamın çocuğundan bahsederken mutlu olurdu ki? Uyuşturucu ticareti yapan adamın bağımlı üvey oğlundan gurur duyacak hali yoktu. Gerilen omuzlarına aldırmadan yanından geçip mağazaya doğru ilerledim, tüm günümün içine etmişti. Hissettiğim utangaçlık çoktan yok olmuş yerini sanki hiç dinmeyecek, dibi sonu tükenmeyen bir öfkeye bırakmıştı. Mağazaya girdiğim anda burada çalıştığını belli eden görevli bayan yanıma gelip benimle ilgilendi. Bir kaç tane iç çamaşırı seçip aldırmadan kadına verdim, çok geçmeden yanıma gelen Zifir'in varlığı gergin olan bedenimi biraz daha kasmama sebep oldu. O söylediklerimden sonra gelmez zannediyordum. Kadın beni bırakıp Zifir'e odaklandığında göz devirme isteğime karşı koyamadım.