Bir adım daha.
Bir tane daha.
Az kaldı.
Yürümeye devam et.
Düşünme.
Umursama.
Ağlama.
Sadece yürü.
Geçecek.
Gözlerimi yumdum. Her ne kadar düşünmemeye çalışsam da becerememiştim.
Taehyung'a olanları kabullenemiyordum.
Onu neden bu kadar önemsediğimi de bulmuştum.
O lanet komadan çıktıktan sonra bana bu denli yakın davranan tek kişiydi. Yoongi ve diğerlerinin yanında biraz da olsa kasılıyordum ancak Taehyung'un yanında tamamen kendimdim.
Ama artık o yoktu.
Yürümeye devam et.
Bunu düşünme.
O hâlâ açtığın delikten gökyüzünü seyrediyor.
Omuzlarımda bir baskı hissettiğimde gözlerim yarı yarıya kapalıydı. Onları açtığımda karşımda tanıdık bir yüz görmeyi beklemiyordum.
Endişeyle bana bakan Yoongi'yi görmeyi ise hiç beklemiyordum.
Bir şeyler söylüyordu ancak duymuyordum, kulaklarım hâlâ çınlıyordu.
Onu görmek beni rahatlatmıştı. Bu yüzden kastığım bedenimi gevşettim ve kendimi ona bıraktım.
•°•°•
Her tarafım sızlıyordu. Kılımı kıpırdatacak halim yoktu. Gözlerimi hafifçe araladığımda elinde kırmızı renge bulanmış bezlerle vücuduma bir şeyler yapan Yoongi'yi gördüm. Hemen yanında ise Hoseok vardı.
Gözlerimi tekrar yumdum çünkü çok yorgundum.
•°•°•
Hiçbir ses duymuyordum. Ya sağır olmuştum ya da aşırı sessiz bir yerdeydim.
Parmağımı kıpırdattım. Acı hissetmememden güç alarak vücudumun diğer kısımlarını da oynatmaya çalıştım ancak oralar ağrıyordu.
Birkaç saniye uğraşıp birbirine yapışmış gözkapaklarımı ayırdım. Her şey bulanıkken birkaç kere kırpıştırmamla netleşmeye başladı.
Tavandan gözlerimi çektim ve etrafı incelemeye başladım. Oldukça tanıdık gelen odayı anında hatırladım.
Yoongi'nin evindeki odamdaydım. Avucumun içindeki sıcaklığı daha sonradan fark ettiğimden bakışlarımı oraya çevirdiğimde kafasını yaslayıp uyuyakalmış bir Yoongi beklemiyordum.
Diğer elimi kaldırıp saçlarına dokunmak üzereyken vazgeçtim. Vücudu hareketlenmeye başladığında kafasını kaldırdı ve uykulu gözleriyle bana baktı.
Gözleri şaşkınlıkla açıldı.
"Uyanmışsın."
Ona bakmaya devam ettim. Uzun bir süre sonra yüzünü görmek ağlamak istememe neden oluyordu.
"Ben diğerlerine haber vereyim."
Odadan çıkana kadar onu seyrettim. Birkaç dakika sonra koridorda gürültüler duyuldu, hemen ardından da hepsi odama doluştu.
"Uyuyan güzel uyanmış!"
"Tekrar hoşgeldin!"
"3 gün boyunca uyudun! Bir an hiç uyanmayacaksın sandık."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Consciousness // Min Yoongi
Fanfiction"Gelecek, geçmişin ellerinde doğar." [Tamamlandı] {250317-180617}
