KIZIL GÜNEŞ

⚘ BÖLÜM 2🌳

Gözlerimi açmam ile birlikte garip bir koku hissemem bir olmuştu. Başımı çevirerek nerede olduğumu anlamaya çalışmıştım ve hastanede olduğumu anlamıştım.

"Kızım!" Sesin geldiği yönde annemi görmem ile birlikte içim rahatladı desem yeridir.

"Anne... Ne oldu bana?" Zorlukla konuşabiliyordum. Annem yanı başıma gelip saçlarımı okşamaya başlamıştı.

"Sadece trafik kazası geçirdin kızım, ama korkma bir şey olmadı sadece ayak bileğin ve sağ kolundaki eklem biraz zedelenmiş."

"Su..." Annem plastik bardağa biraz su koyup, yardım ederek içirdiğinde daha iyi hissediyordum. Aniden aklıma gelen düşünce ile endişelenmiştim.

"A-ama Eda? Düğüne gidecektim...!"

"Sakin ol, kızım. Ben Eda'yı aradım ve olanları anlattım. Kızcağız bir üzüldü , bir üzüldü anlatamam! Hemen nikahı kıydrıp buraya geleceğini söyledi." O sırada kapının açılmasıyla babam içeri girdi. Hemen gelip, alnımdan öpmüştü.

"Destan, kızım nasıl oldun?" Tebessüm etmeye çalışarak, iyi olduğumu söyledim.

"Sizin nasıl haberiniz oldu? Tek hatırladığım şey siyah bir aracın hızlıca üzerime gelmesi ve keskin korna sesi?" Annem benden gözlerini kaçırarak babama bakmaya başladı. Babam annemin yerine konuşacaktı anlaşılan.

"Sana çarpan adam, senin telefonundan haber verdi."

"Hımm, peki. Neyse kaderde böyle yazıyormuş demek ki... Ne zaman hastaneden çıkarabilirmişim?"

"1 hafta sonra..."

"Neyse anne, baba üzülmeyin. 1 hafta sonra gene evimizde, sıcacık otururuz." diyerek bozuk olan morallerini düzeltmeye çalıştım. Ama ikisinin de yüzünden düşen bin parçaydı... Allah Allah ne olmuştu acaba? İçeri iri yarı, siyah takım elbiseli bir adamın girmesi ile babam sıkıntı ile of'lamıştı. Adam babam ile kaş göz işareti yaparak dışarı çıktığı zaman, tam ne olduğunu soracaktım ki babam da adamın ardından dışarı çıkmıştı. Annem ise gelen bir telefon ile konuşuyordu. Yaklaşık 10 dakika sonra babamın içeriye girmesiyle annemin de telefonla görüşmesi bitmişti. Babam ayakucuma oturarak konuşmaya başlamıştı.

"Kızım biliyorsun sen bizim için bir tanesin... Ve senin rahat bir yaşam sürüp, mutlu olmanda bizim için çok önemli. Aslında bu bir şans mı, tesadüf mü yoksa kader mi bilemiyorum ama sana çarpan adam... Benim çalıştığım inşaat firması var ya; oranın sahibi! Daha doğrusu 5 ay sonra öyle olacak. Ve bu adam sana çarptığı için ondan şikayetçi olup en az 7 ay hapishanede kalmasına neden olabiliriz... O da akıllı bir adam olduğu için yüklü miktarda para teklif etti fakat ben ona daha iyi bir teklif sundum... Evlilik Sözleşmesi! Yani o senle resmi bir şekilde evlenecek ve sana rahat bir yaşam sunacak, karşılığında biz de polise filan gitmeyeceğiz... " Bu duyduklarım karşısında şok yaşarken bir yandan da babama ne diyeceğimi düşünüyordum.

"Ama baba?" Babam sözlerimi keserek konuşmasına devam etmisti.

"Biliyorum kızım. Bu hem senin için hem de bizim için zor olacak fakat mantıklı bir yönden düşünürsek; sen tıp fakültesini kazandın. Ve özel bir üniversite olduğu için bursa da ihtiyacın olacak... Emin ol ki o adamı 4 yıldır tanıyorum ve hakkında hiçbir kötü konuşma duymadım. Sadece okulun bitene kadar dayansan yeter çimen gözlüm... Benim için, annen için, kendin için..."