Multimedia; Destan'ın yeni hali
1 yıl sonra;
"Evet, anladığım kadarıyla bir arkadaşınla aynı evi paylaşıyorsun, tıp okuyorsun 2.sınıf öğrencisisin ve buraya da arkadaşının ısrarı ile geldin?"
Destan karşısındaki adamın dediklerini onaylarcasına yavaş yavaş başını sallamıştı.
"Senden rica etsem bana 'o olayı' anlatabilir misin? Çünkü ben yapbozun eksik parçalarını bilmezsem, sana yardımcı olamam."
Destan oturduğu yerde daha da doğrularak anlatmaya karar vermişti.
"O gün alışveriş yapmıştım. O adama güzel bir sürpriz yapacaktım... Evde kimsenin olmadığını bildiğim için kapıyı kendi anahtarımla açmıştım. Daha sonra, üzerimi değiştirmeden poşetlerin içindekileri yerleştirdim. Ve... Ve yatak odasına doğru ilerlemeye başladım. İçeriden kahkaha sesleri geliyordu. Ama bir kadın sesine benziyordu... Korkmuştum. Eve hırsız girmiş olabileceğini düşünmüştüm. Eğilerek kapı deliğinden baktığımda, keşke... keşke o gördüğüm manzara yerine hırsız görseydim..."
Genç kızın istemsizce gözleri dolmuştu.
"Destan istersen başka zaman da anlatabilirsin-"
"Hayır başladım, bitireceğim."
"O adamla sevgilisi... beraberdiler. Ben resmen yıkılmıştım. İstemeden kendimi yere bıraktığımda o adam çıktı odadan. Bana sadece... sadece uzun uzun baktı. Sonra yanıma eğildi ve sanki... bana yaklaşacaktı! Onun pis ellerinin artık bana değmesini istemiyordum. Var gücümle yerden kalktım ve çantamı alarak evi terk ettim... Ne yapacağımı bilmiyordum. Ayaklarım beni nereye götürdüyse oraya gittim. Sonra o adamın bana aldığı telefonla Defne'yi aradım. Defne gelince telefonu kırarak yere attım. Zaten gerisini biliyorsunuz." Destan bir anlık rahatlama ile kendini salmıştı. Karşısındaki psikolog elindeki deftere bir şeyler yazıyordu. Başını kaldırdığında kızıl saçlı genç kızın ne kadar üzgün olduğunu gördü.
"Peki bundan sonra ne yapmayı planlıyorsun?" Destan'ın yüzünde minik bir tebessüm oluşmuştu.
"Aslında eğer TUSA girersem annemleri de buraya getirmeyi düşünüyorum. Onlar farklı şehirdeler. Ve hayatıma başka kimseyi almadan sadece ailem ile yaşamayı düşünüyorum." Psikolog gülmüştü.
"Senin için isabetli bir karar olur herhalde." Destan yavaş yavaş toparlanmaya başlamıştı.
"Ben çok teşekkür ederim, Dinlediğiniz için. İyi günler..."
***
"Destan?"
"Ben geldim."
"Hoş geldin. Nasıl geçti?" Defne elindeki İlber Ortaylı kitabı ile yanıma gelmişti.
"Bilmem, güzeldi herhalde."
"Ne demek 'güzeldi herhalde' Destan?" Defne çoktan arkadaşının koluna girmiş, onu salona doğru götürüyordu.
"Pardon?" Destan hafiften gülümsemişti.
"Derken? Bana neler yaptığınızı anlatmayacak mısın?" Defne cidden çok masum görünüyordu. Destan istemeden kahkaha atmıştı.
"Defne'm benim... Canım arkadaşım... O kadar üniversite okuyorsun, Allah aşkına bir psikolog ile ne yapılabilir?" Destan arkadaşının şakasına saçlarını okşamaya başlamıştı. Defne kızgın bir şekilde Destan'ın elleri arasından kurtularak konuşmaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIZIL GÜNEŞ
ChickLit"Her neyse, gerçekten... Bugün neden çok konuşmadın ve canın sıkkındı?" Ateş hışımla yattığı yerden doğrularak yüzüme bakıyordu. Yani ışıkta öyle görünüyordu. "Neden mi? Şöyle açıklayayım; Bir bakıyorum karım dediğim kadın, ne idüğü belirsiz bir her...
