Dark Paradise

Hoofdstuk 6

Ik zat aan een tafeltje een glas water te drinken terwijl Kyle en Sam aan het dansen waren. Natuurlijk kreeg ze weer wat ze wilde. Het verbaasde me niets. Mijn hoofd leunde op mijn hand en al zuchtend kapte ik de rest van het water naar achter. Kyle was ook veel te beleefd om nee te zeggen. Misschien wilde hij wel met haar dansen. Ik zag op mijn gsm dat het nog maar drie uur in de namiddag was. Wat zat ik hier nu alleen te doen? Ik was niet jaloers op Sam, ik was teleurgesteld. Teleurgesteld in Kyle dat hij net zo'n meeloper was als iedereen. Ik dacht dat hij meteen zou doorhebben wat voor een kreng Samantha wel niet was, maar ik dacht verkeerd. Voor eventjes dacht ik dat hij anders was, op een positieve manier. Ik nam mijn handtas en stond op. Ik besloot naar de toiletten te gaan. Ik had allesinds geen zin om naar hen te blijven kijken. Ik liep naar binnen. Het was net een paleis. Mijn kamer kon wel tien keer in de inkomhal! De trap was van marmer en er hingen schilderijen met gouden kaders. Ik vroeg me af welk beroep zijn ouders hadden. De toiletten. Waar zouden die zijn? Voorzichtig liep ik verder naar de eerste deur rechts. Die stond al op een kiertje. Ik hoorde stemmen. 'Kyle wilde me alleen maar helpen! Hij bedoelde het goed!,' riep een vrouwenstem. Dit gesprek was duidelijk niet voor mij bedoelt, maar toch was ik veel te nieuwsgierig om verder te gaan zoeken naar de toiletten. Ik verstopte me achter de deur. 'Hij mag zich verdomme niet moeien met onze privé-zaken!' Dit keer was het een mannenstem. 'Het is je zoon!' Waren dit de ouders van Kyle? Ik moest niezen, maar deed mijn best om het in te houden. Ik hield mijn hand voor mijn mond. 'Noem hem nooit meer mijn zoon! Verdorie!' Het ging er heftig aan toe. Ik kon me niet meer inhouden. Ik moest niezen, hoe hard ik ook mijn best deed. Oh nee, ze hadden het duidelijk gehoord. Het was opeens muisstil in de kamer naast me. Het leek me het beste op het op een lopen te zetten, maar de deur ging al open en een vrouw van in de vijftig keek me verbaasd aan. De man kwam naast haar staan. 'Ik zoek de toiletten,' zei ik verlegen. De vrouw leek gerustgesteld, maar de man vertrouwde me duidelijk niet. Hij bestudeerde me met een blik waar ik koude rillingen van kreeg. 'De tweede deur links liefje,' zei de vrouw vriendelijk. Ik knikte en stapte zo snel ik kon het toilet binnen. Ik gooide wat water in mijn gezicht. Over wat hadden ze het? Het waren zeker en vast de ouders van Kyle. Zijn vader was een tiran. Of ja, ik wist niet eens zeker dat het zijn vader was. Hij beschouwde Kyle niet als zijn zoon. Ik wist dat het mijn zaken niet waren, maar ik wilde weten over wat ze het hadden. Ik moest het uit mijn gedachten zien te krijgen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Zou ik er iets van tegen Kyle zeggen? Ik wist niet meer wat ik moest doen. Samantha had het weer zoals altijd verpest. Ik had zin om heel hard aan haar haar te trekken. Ik wilde niet terug naar het feest gaan. Maar ik moest samen met Sam naar huis. Zuchtend legde ik mijn kapsel terug beter en deed een beetje lipgloss op. Plots hoorde ik geklop op de deur. 'Clover?' Het was Kyle. 'Ben je hier?' Ik opende het slot en keek recht in zijn helblauwe ogen. 'Ik ben je al een hele tijd aan het zoeken,' zei hij. 'Ik wil je iets laten zien.' Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Wat?' Hij grijnsde. 'Het mooiste plekje in de tuin.' 'Ik wil graag naar huis,' zei ik en kruiste mijn armen. 'Geef me een kans.' Zijn puppyogen smeekten me om mee te gaan. Please?' 

Ik volgde hem doorheen de tuin. Ik voelde de ogen van Samantha op mij gericht. Ik negeerde haar blik en liep door. Achter een paar bomen stond een kleine serre. Ik trok één wenkbrauw op. Wat was hij van plan? 'Vertrouw me, je gaat het leuk vinden,' moedigde hij me aan. De serre stond vol bloemen en planten. Alles was heel verzorgd. 'Dit is mijn hobby.' Ik zweeg en keek in het rond. Het was prachtig. Ik had dit niet van hem verwacht. Kyle een tuinman? Het klonk best belachelijk, maar ik had nog nooit zoiets romantisch gezien. Er stonden een paar plastieken stoelen in een hoekje waar je een perfect zicht had op het bloemenparadijs. 'Deze bloem..,' begon hij en hield een witte roos in zijn hand. '.. is bijna net zo mooi als jij.' Hij deed me blozen. Waarom hield hij niet op met perfect zijn? Ik had geen tijd om verliefd te worden, en al zeker niet op een tien jaar oudere man. Ik moest me richten op mijn studies. Ik rolde met mijn ogen en ontweek zijn blik. Ik ging in één van de stoelen zitten. Hij kwam naast me zitten en overhandigde me de roos. 'Dit is het enige wat me hier nog houdt.' 'En je moeder?,' vroeg ik zonder te beseffen dat ik beter mijn mond gehouden had. Soms kon ik nogal een flapuit zijn. Mentaal sloeg ik mezelf in mijn gezicht. Zijn ogen werden groter. Hij observeerde me en dacht na over wat ik juist gezegd had. Hij had door dat ik meer wist. 'Ja,' zei hij zacht. 'Ik kan haar hier niet alleen laten met Mike.' Hij had het vast over zijn vader. 'Wat bedoel je?,' vroeg ik voorzichtig. 'Mijn stiefvader,' legde hij uit. Hij was nog steeds vaag, maar nu wist ik tenminste waarom zijn moeder Kyle niet zijn zoon mocht noemen. 'Toen ik aan het dansen was met Samantha kon ik alleen maar aan jou denken,' zei hij plots. Hij wilde duidelijk van onderwerp veranderen, maar hij moest ophouden met me te versieren! Kon hij geen gewoon gesprek houden? Ik snapte niet wat hij in me zag? Was het wel echt? Ik twijfelde. Hoe kon zo'n knappe man verliefd worden op een gewoon meisje?