Dark Paradise

Hoofdstuk 24

Kyle opende de deur. Ik liep naar hem toen en liet me tegen hem vallen. Ik begon te huilen tegen zijn schouder. Hij legde zijn armen om me heen en drukte me stevig tegen zich aan. 'Wat is er Clover?,' vroeg hij helemaal in de war. Ik reageerde niet en huilde verder. Ik voelde dat zijn T-shirt helemaal nat was door mijn tranen. Hij gaf een zoen op mijn voorhoofd en nam daarna mijn hoofd vast. Hij keek in mijn ogen. 'Vertel me rustig wat er gebeurd is,' zei hij op een aangename toon. 'Mike heeft me opgesloten in een schuur en heeft die in brand gestoken. Ik had dood kunnen zijn!,' riep ik. Zijn ogen werden groter en ik voelde hoe boos hij werd. 'Hij heeft wat?!' 'Ik ben naar het huis van je moeder gegaan,' zei ik en er bengelde een traan langs mijn wang naar beneden. Kyle nam mijn arm vast en begleidde me naar de sofa. Zijn appartement was modern. Het was best strak, maar dan ook weer gezellig en aangenaam op de andere manier. We ploften neer in zijn zwarte lederen zetel en ik veegde met mijn mauw mijn tranen af. Zijn aandacht was helemaal op mij gericht. 'Ik had je adres niet.' 'Dat had je toch aan mij kunnen vragen,' zei hij lichtjes geïriteerd. 'Mike opende de deur en gaf me je adres. Een tijdje later kreeg ik een sms van jou dat je op me wachtte in een schuurtje.' Ik was al verrast dat hij het juiste adres gegeven had. 'Ik heb dat nooit gestuurd!,' riep Kyle en stond op. Hij balde zijn vuisten en riep rondjes in de woonkamer. 'Verdomme! Wat heeft die klootzak je allemaal aangedaan?!' Hij stond op ontploffen, maar ik zag dat hij zich inhield om mij niet af te schrikken. 'Hij heeft me opgesloten en stak de schuur in de fik,' zei ik zonder hem aan te kijken. Hij leek te breken vanbinnen en hield zichzelf vast aan de leuning van de zetel. Hij slikte. 'Ik snap niet waarom hij mij wilde vermoorden!' Het voelde zo vreemd aan om dat woord luidop te zeggen. 'Gelukkig dat ik net op tijd kon ontsnappen,' zei ik. Kyle staarde me aan. 'Je had dood kunnen zijn,' zei hij op éénzelfde toon. Zijn ogen weken niet af, het was alsof hij dwars door me heen keek. Hij begon met zijn been zenuwachtig op en neer te bewegen. 'Heb je de politie gesproken?,' vroeg hij helemaal in paniek. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik was in shock, ik wist niet wat te doen.' 'Goed, die lossen toch niets op. Maar hij zal ervoor gestraft worden dat beloof ik je.' Wat bedoelde hij hier mee? Hij ging hem straffen? De politie lost nooit iets op? 'Is het toch niet verstandiger om gewoon naar de politie te gaan?,' vroeg ik. 'Nee verdomme!,' schreeuwde hij. 'Waarom wordt je boos op mij?!', schreeuwde ik terug. Hij werd rustiger en kwam terug naast me zitten. 'Het spijt me Clover. Hij mag niet weten dat je nog leeft. Hij is tot alles in staat!' 'Moet je me iets vertellen?,' vroeg ik en legde mijn hand op zijn been. 'Ik wil je er niet bij betrekken.' 'Ik ben er al bij betrokken Kyle!,' riep ik. 'Het is lang geleden Clover,' zei hij en stond weer op. Hij ging met zijn hand door zijn haar waardoor het recht bleef staan. 'Ik heb iemand vermoord die hem dierbaar was! Hij wilde wraak nemen door jou te...' De rest van zijn zin kwam er niet meer uit. Hij zakte door zijn knieën en zijn hoofd hing naar beneden alsof hij elke moment kon flauwvallen. 'Over wat heb je het?,' vroeg ik. Mijn stem viel weg. 'Ik heb iemand vermoord Clover! Heb je me niet gehoord?! Daarom heeft hij me altijd gehaat!' Hij stond vlak voor mij te roepen en te tieren. Ik was bang. Bang van hem. 'Waarom doe je dit?!' Ik begon weer te huilen. Aan deze dag leek geen einde te komen. Ik zat in een vreselijke achtbaan die eeuwig doorging. 'Waarom?,' snikte ik. Kyle was geschrokken van zichzelf en kwam weer naast me op de zetel zitten. 'Ga weg!,' riep ik en barste in huilen uit. Hij legde zijn hand op mijn schouder om mij te kalmeren, maar ik duwde hem van me af. 'Laat me los!' Ik moest hier zien weg te gaan. Weg van Kyle. Hij was gestoord, net zoals Mike. Ik zette het op een lopen en probeerde te ontstnappen. Kyle was veel sneller en hield me tegen. Ik gaf hem een klap in zijn gezicht. Stilte. We staarden naar elkaar. Je kon een speld horen vallen. Ik was geschrokken van mijn actie, net zoals Kyle. Hij nam mijn polsen vast. 'Luister naar mij, ik wil je geen pijn doen! Nooit!' Ik probeerde me los te maken. Hoe kon ik nu een moordenaar geloven?