Dark Paradise

Hoofdstuk 14

Ik zat samen met Noah en Alexa een koffie te drinken in de cafetaria. Ik had geen oog dichtgedaan en ik kon de caffeïne wel gebruiken. Niet alleen Kyle spookte rond in mijn dromen, ook Sam. Ik had Alexa nog niets verteld van haar vreemde sms. Ik kon wel kotsen. Koffie was het enige dat ik naar binnen kon werken. Ik kon het gewoon niet geloven. Waarom had ik me weer laten doen? Waarom kon ik niet wat sterker zijn? Waarom gebruikte iedereen mij? Ik had er al twee uur les op zitten .Ik had gehoopt dat dat mijn gedachten zou verzetten, maar ik was kapot. Noah zag er ook niet echt fris uit. Hij staarde naar zijn suikerklontje dat langzaam oploste in zijn pikzwarte beker koffie. Ik kon het nog altijd niet geloven. Sam en Kyle? Ik snapte het gewoon niet. Ze had een date met hem en vroeg mij om advies want ik kende hem beter. Het leek wel of mijn maag in mijn keel zat. Hij was een ongelooflijke klootzak. Net op het moment dat ik me goed voelde bij hem deed hij zoiets. Hij weet wat ik denk over Samantha en wat ze me allemaal aangedaan heeft. Ik had nog niet op haar berichtje geantwoord. Wat zou ik in godsnaam moeten antwoorden? Ik was zo teleurgesteld in hem. Wat een tijdsverspilling. Al die twijfels over hem of hij het wel goed meende. Ik wilde niemand meer vertrouwen. Ik werd toch altijd opnieuw gekwetst. Wat had het nut van al die hoop als alles toch weer in elkaar zou zakken? 'Gaat het wel met jullie?,' vroeg Alexa. Ze keek ons beide bezorgd aan. 'Niets,' mompelde ik en ik hield mijn beker stevig vast. 'Ik zie het dat er iets is. Jij ook Noah.' Hij negeerde haar opmerking en nam een grote slok. Alexa's ogen waren nog steeds afwisselend op mij en Noah gericht. 'Ik heb me vergist in Kyle, dat is alles,' zei ik. 'Er is helemaal niets aan de hand!' Alexa legde haar hand op het mijne en zei niets. Ze wist precies wat ik nodig had. Ik zou haar later er meer over vertellen, maar op dat moment had ik geen nood aan een gesprek. Noah legde eventjes zijn hand op mijn schouder, stond daarna op en liep weg. 'Wat is er met hem?,' vroeg ik. Dit was niet van zijn gewone doen. Waar was de vrolijke opgewekte Noah? Alexa kende hem ten slotte beter dan ik. 'Ik vermoed dat hij weer gepest wordt, maar ik ben niet zeker.' Ik slikte. Zijn problemen waren duidelijk veel erger dan de mijne. Ik voelde me schuldig dat ik me zo miserabel voelde terwijl Noah een veel moeilijkere tijd doormaakte. 'Hoe bedoel je?,' vroeg ik. 'Ik weet dat het belachelijk klinkt omdat we allemaal volwassenen zijn, maar hij werd vorig jaar gepest door een aantal jongens uit zijn richting. Dylan heeft het me verteld. En ik vind dat hij zich nu weer net zo gedraagt zoals toen in die periode.' 'Waarom?' Ik begreep niet waarom hij gepest werd. Noah was een spontane, vriendelijke jongen. 'Hij is te aardig,' zei ze al zuchtend en nipte van haar beker. 'Ik weet er ook niet alles van, maar ik vind het zo erg voor hem. Ik denk dat hij er veel te graag bij hoort.' Ik had dit nooit verwacht. Arme Noah. Ik viel de laatste tijd van de ene verrassing in de andere. 'Moeten we dan niets doen?,' vroeg ik paniekerig. Alexa grijnsde. 'Dat is lief van je, maar ik ben ik ook niet zeker van. Bovendien weet Noah niet dat ik het weet. Ik wil liever dat hij ermee naar mij komt. Ik wil hem niet forceren. Ik zal aan Dylan vragen om hem wat in het oog te houden.' Ik knikte, maar ik werd gek van het afwachten. Er moest toch iets aan gedaan worden? Ik begon mijn oude, simpele leventje wel te missen... 

Alexa was samen met Dylan uit en ik zat alleen in mijn kamer. Ik had beloofd hem een kans te geven, maar ik had echt geen zin om mee te gaan. Ze begreep het en vroeg er gelukkig ook niet verder over door. Het enige wat ze deed was me tegen haar aandrukken. Het was geweldig om een vriendin te hebben die er gewoon was voor me. Ik had wel tien gemiste oproepen van Kyle en een nieuw bericht van Samantha. Ik wilde het niet openen, maar ik was te nieuwsgierig. Mijn hart bonsde tot in mijn keel, bang voor wat er komen zou. 'Waarom negeer je me? Ik heb je hulp nodig! Ik ben er net achter gekomen dat Kyle vroeger een drugsverslaafde was! Ik weet niet meer wat ik moet doen! We zijn verlied op elkaar...,' schreef ze. Bevend legde ik mijn mobieltje op het nachtkastje. Wat was dit nu weer in hemelsnaam?! Moest ik me nu zorgen maken over het feit dat Kyle een drugsverslaafde bleek te zijn of dat hij en Sam verliefd op elkaar waren? Hij kan toch veel beter krijgen dan haar, hij past niet bij zulke meisjes. Ik werd misselijk en ging op de rand van mijn bed zitten. Had ik dit nu goed gelezen of had ik een nachtmerrie? Ik voelde me zo teleurgesteld in Kyle. Ik dacht dat hij anders was. En dit was misschien wel één van de ergste dingen die Sam me had aangedaan. Maar waarom was ik zo boos? Ik en Kyle waren niet samen. Dus kon ik hem ook niets verwijten dat hij en Samantha iets hadden. Waarom zit zij tegen mijn ouders te zeggen dat hij te oud is en dat ze zich zorgen maakt als ze zelf...? Ik zuchtte en schrok van mijn mobiel die afging. Het was weer Kyle. Waarom konden Kyle en Sam mij gewoon niet met rust laten? Ik negeerde zijn oproep en zette mijn gsm uit. Ze zorgden beide voor zoveel frustraties die ik niet kon gebruiken! Ik moest meer energie in mijn studies steken!