Dark Paradise

Hoofdstuk 9

Alexa en Noah kwamen naar buiten gelopen. 'Wie is dat kreng?,' vroeg Alexa en legde haar arm op mijn schouder. 'Samantha,' zei ik en alleen de naam al uitspreken deed me misselijk worden. Ze had meteen door dat ik er niet meer over wilde vertellen. 'Laten we hier weggaan,' zei ze en ze trok aan mijn arm. 'Zullen we ergens anders iets gaan drinken? Een kopje koffie om rustig te worden?,' stelde Noah voor. 'Ja, dat klinkt perfect,' zei ik zachtjes. We liepen het dichtste eetcafé binnen. Er hing een huiselijke sfeer en er waren nog veel mensen iets aan het eten, ook al was het zo laat op de avond. 'Wanneer ga je ons vertellen wie die trut was?,' vroeg Alexa en ze warme haar handen op aan haar witte kopje. 'Ik ken Samantha van de middelbare school,' verduidelijkte ik. 'Ik had niemand anders.' Noah keek me bezorgd aan. 'Nu heb je ons.' Ik glimlachtte. 'Ik ken jullie nog maar even en toch voelt het aan alsof we al zo lang vrienden zijn.' Alexa legde haar hand op de mijne en lachtte. 'Wie was die kerel?,' vroeg Noah voorzichtig. 'Hij is de broer van...,' mijn stem viel weg. Kyle had op een korte tijd mijn gedachtengang helemaal verstoord. Ik kon alleen nog maar aan hem denken. Zijn sexy grijns en zijn helblauwe ogen. 'Kyle.' Ik schraapte mijn stem. Alexa trok grote ogen. 'Die bitch is gewoon jaloers op je. Zij kan het niet verdragen als je gelukkig bent.' Ik schudde mijn hoofd, maar misschien had ze wel gelijk. Ik wist het niet meer. We moeten Sam nu ook niet afschilderen als de grote slechterik. Ze was heel gemeen, maar zo is ze niet altijd geweest. Het was steeds meer en meer geworden toen ik nieuwe vrienden kreeg op school. Daarvoor was ik altijd verlegen en zij was de enige die met me wilde praten. Zij heeft me op haar eigen manier zelfzekerder gemaakt. Misschien voelt ze zich daardoor bedreigd. 'En wat is dat tussen jullie?,' vroeg ik uit het niets. Ik wilde van onderwerp veranderen. Ik praatte niet zo graag over mijn eigen problemen, die moest ik maar zelf oplossen. 'Niets,' zei Alexa en haalde haar schouders op. 'We zijn vrienden,' zei Noah zonder me aan te kijken. 'Jaja,' giechelde ik. Alexa gaf me een duw. 'Hou op, of ik begin over jou en Kyle.' Ik hield mijn mond en rolde mijn ogen. De volgende morgen geraakte ik bijna niet uit mijn bed, we hadden nog lang in het eetcafé zitten kletsen en ik moest al vroeg naar de les. Ik had er helemaal geen zin in, en bleef liever liggen. Ik deed alle moeite van de wereld om uit mijn bed te rollen, maar het lukte me niet. Alexa was al vertrokken, ik had geen idee hoe ze dat deed. Ik keek op mijn mobieltje. Kwart voor negen. Zo vroeg was het niet eens. En zeven gemiste oproepen van Kyle. Sinds ik hem de laatste keer gezien had bleef hij me bellen. Ik probeerde hem te ontwijken. Ik had al een smsje gestuurd dat ik het druk had, maar hij leek het niet te geloven. Waarom maakte hij het mij nu ook zo moeilijk? Ik besloot toch te blijven liggen en zette mijn wekker af. Mijn mobiel ging weer af. Ik was 'm vergeten op stil te zetten. Met mijn ogen nog half toe nam ik op, zonder te kijken wie er belde. Maar ik kon al raden wie het was...'Wat nu weer? Kyle, wil je alsjeblieft stoppen met me te stalken?! Ik probeer hier te slapen!' Het was even stil aan de andere kant van de lijn. 'Clover?' Ik herkende die stem, en het was zeker Kyle niet. Ik voelde hoe mijn wangen rood gloeiden van schaamte. 'Ja oma?' 

Na mijn genante gesprek met oma die me honderd keer vroeg wie Kyle was, was ik me gaan omkleden. Het was ondertussen al tien uur en de les was al lang begonnen. Waarom kon ik zo stom zijn om niet op dat verdomde scherm te kijken? Ik had haar uitgelegd dat het om een grapje ging, maar ze leek niet echt overtuigd te zijn. Ik deed een pastelroos topje aan en droeg daarover een blazer gecombineerd met een jeans. Ik begon na te denken over Kyle. Misschien was ik wel te hard voor hem. Ik moest hem gewoon duidelijk maken dat ik alleen vrienden wilde blijven. Omdat ik niets meer wilde, wilde nog niet zeggen dat ik zo gemeen tegen hem moest doen. Ik wilde geen tweede Sam worden. Best nerveus nam ik mijn mobieltje vast en belde hem op. 'Dag Clover,' hoorde ik aan de andere kant van de lijn. 'Eindelijk bel je me op. Ik wil je spreken.' 'Goed,' zei ik kortaf. 'Niet via de telefoon,' zei hij geïriteerd. 'Kunnen we ergens afspreken?' Ik dacht na. Hij kon naar hier komen. Alexa zou toch pas tegen de middag terugkomen. Maar was dat wel zo'n goed idee? Ik twijfelde en dacht toen aan de gezellige plek waar ik gisteren met Noah en Alexa een koffie had gedronken. 'In het eetcafé De Grill,' beviel ik hem. 'Ik zie je daar binnen tien minuten,' zei hij en hing op.