Dark Paradise

Hoofdstuk 27

Ik hoorde voetstappen. Ze kwamen altijd maar dichter en dichter bij. Zo snel ik kon trok ik mijn kleren terug aan en legde mijn oor tegen de deur. Ik was op mijn hoede. Mijn ogen gingen alle kanten uit in de badkamer op zoek naar een voorwerp waar ik me mee kon verdedigen. Ik greep Kyle's deo stevig vast. Zo stil mogelijk bewoog ik terug naar de deur. Net op dat moment vloog de deur open. Geschrokken keek ik Mike in de ogen aan. Ik schreeuwde zo hard ik kon om hulp, maar dat deed hem lachen. 'Niemand hoort je hier!' Zijn glimlach was zo breed dat al heel zijn gebit zichtbaar was. Ik was hopeloos. Paniekerig begon ik deo in zijn gezicht te spuiten, maar het haalde niets uit. Ik balde mijn vuisten en ik voelde hoe hard mijn handen aan het zweten waren. Mike nam een grote stap dichterbij. Ik krijste het uit. Buiten adem keek ik in het rond. Er was helemaal niets te zien. Mike was weg? Ik ging naar de voordeur kijken. Die was op slot. Verward wandelde ik als een kip zonder kop door het appartement. Wat was er mis met mij? Ik begon me al dingen voor te stellen die er helemaal niet waren! Had ik mij die brand ook ingebeeld? Nee! Alleen leek het alsof ik het er toch moeilijker mee had dan ik eerst gedacht had. Ik begon helemaal paranoïde te worden en kon aan niets anders meer denken, hoe hard ik mijn best ook deed. Begon ik nu gek te worden? Ik liet mijn hoofd rusten op mijn hand en ging weer naar de badkamer. Ik kleedde me om, ging op de grond in de douche zitten en zette de sproeiers op koud. Mijn hoofd had dringend verkoeling nodig. Dat was wel duidelijk. 

'Clover?!' Opnieuw hoorde ik Kyle roepen. 'Ik weet wel dat vrouwen veel tijd nodig hebben in de badkamer, maar nu overdrijf je wel! Ik heb je gsm bij! Hij had 'm doodgewoon op zijn bureau liggen!' Kyle's woorden gingen het ene oor in en het andere oor uit. 'Clover?' Deze keer was zijn stem zachter. 'Gaat het wel?' Ik sloot mijn ogen en wenste dat het terug het begin van het schooljaar was. Als ik nooit naar dat feest geweest was had ik Kyle nooit ontmoet en dan had ik me nu niet zo gevoeld. Ik had me nog nooit zo angstig gevoeld. 'Clover?,' vroeg hij opnieuw. Dit keer bezorgd. Ik neep mijn ogen toe. Ik was mezelf niet meer. Ik wilde mijn hoofd leegmaken. 'Clover?!' Dit keer riep hij luider. Hij schraapte zijn keel en riep nog een keer mijn naam. Ik kwam snel vanonder de douche en sloeg een grote, witte handdoek rond mij. Ik opende de deur. Kyle keek geschrokken op. Zijn ogen dwaalden meteen af. Keek hij nu naar mijn borsten? 'Gaat het?,' vroeg hij en keek weer in mijn ogen. Ik knikte en beet op mijn lip. 'Ik kan het niet meer Kyle,' begon ik. Mijn moed zakte in elkaar. 'Hoe bedoel je?,' vroeg hij bezorgd. Hij legde zijn hand op mijn schouder. 'Je voelt ijskoud aan. Je bent vast onderkoeld.' Zonder nadenken deed hij zijn leren jack uit en legde die over mijn schouders. Wat was hij lief voor mij. Dit was de reden waarom ik niet wenste dat het terug het begin van het schooljaar was. Door Kyle kon ik rust vinden, rust die ik nooit had gekend bij mijn 'vriendinnen' in het middelbaar. Samantha die de ene keer lief was, de andere keer mij negeerde en dan alles liet uitdraaien zodat het mijn schuld leek. Kyle was goed voor mij, net zoals Alexa en Noah dat waren. Maar Kyle was bijzonder. Wij hadden iets dat niemand ooit zou begrijpen, iets wat ik zelf maar amper begreep. Hij wreef over mijn armen om mij op te warmen. 'Ik zie Mike overal,' zei ik al zuchtend. 'Jij blijft hier bij mij dit weekend. We zullen straks je spullen gaan ophalen,' zei hij. Ik grijnsde. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik was opgelucht dat ik bij hem was. Ik kleedde me om, stuurde een berichtje naar het thuisfront dat ik dit weekend niet naar huis zou komen omdat ik teveel werk voor school had en stuurde er nog eentje naar Alexa dat ik vandaag niet kon langskomen maar morgen wel. Mijn hoofd stond er vandaag echt niet naar en ik kon haar ook niets vertellen. Kyle was de enige die wist wat er gebeurd was en dat moest ook zo blijven. Hoe graag ik het Alexa ook wilde vertellen, maar dit was voorlopig het beste leek ons. We moesten voorzichtig zijn. Ik wilde naar de politie gaan, Kyle niet. Ik wist niet hoe we dit gingen oplossen maar voorlopig wilde ik gewoon bij hem zijn, ik had hem nodig. En andersom ook.