"သားေခတ္..."
မနက္မိုးလင္းပါၿပီဆိုကတည္းကသားေခတ္တို႔ျပသနာစရွာၿပီ...တစ္အိမ္လံုးရဲ႕အငယ္ဆံုးေလးမို႔အလိုလိုက္ထားသေလာက္ျပန္မေျပာနားမေထာင္လုပ္တတ္တဲ့ေကာင္ေလး...
"သားေခတ္ မားမားျမင္တယ္ေနာ္ လံုးလံုးကိုခ်ၿပီးထြက္လာ ပုန္းမေနနဲ႔..."
"သားေခတ္ မားမားေခၚေနတာၾကားလား စကားနားမေထာင္ရင္သား Daddy ကိုလွမ္းတိုင္မွာေနာ္"
တစ္အိမ္လံုးမွာသူေၾကာက္တာဆိုလို႔သူ႕Daddyတစ္ေယာက္တည္း...ဒါေတာင္႐ိုက္လို႔...မ႐ိုက္ရက္လို႔စကားနဲ႔ဆံုးမၾကည္႕ပါလား...စိတ္ပါတဲ့အခါအခ်က္အလက္က်က်ျပန္ေျပာၿပီး...စိတ္မပါတဲ့အခါဘာမွေျပာမွာမဟုတ္...ၿပီးရင္က်သူလုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္မွာ...
"သားေခတ္"
"ဗ်ာ..."
လံုးလံုးကိုခ်ၿပီးထြက္လာပါဆိုတာကို အက်ၤ ီထဲမွာေတာင္ ထည္႔ၿပီးေပြ႕လာလိုက္ေသး...ဒီကေလးဟာေလ...
"ခ်...ခုခ်..."
လက္ထဲကျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေခြးစုတ္ဖြားေလးကိုအတင္းဆြဲယူေတာ့...
"အာ မားမားကလည္းမလုပ္ပါနဲ႔ လံုးလံုးေလးေအးေနရွာတာ...ညကကိုႀကီး သားေခြးေလးကိုေစာင္ၿခံဳမေပးဘူးေနမွာ..."
ေခြးေမႊးေတြအသက္႐ွဴလမ္းေၾကာင္းထဲေရာက္လို႔ေဆး႐ံုတက္ရတာလဲမမွတ္ေသး...အဲဒီေနာက္ကတည္းကအိမ္မွာေမြးထားတဲ့ေခြးေတြသူမ်ားေပးပစ္ခဲ့တာ...ဒါကိုလိုခ်င္ပါတယ္လို႔ပူဆာတဲ့သူကလည္းပူဆာတယ္...ဝယ္မေပးရဘူးလို႕တားျမစ္ထားတဲ့ၾကားကသားေခတ္ကိုဝယ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး...သားေမြးခ်င္လို႕ဝယ္တာဆိုၿပီးစကားအလွသံုးကာဝယ္ေပးတဲ့သူကလည္းဝယ္ေပးသည္...
"မရဘူး သားေခတ္ ခုခ်...မားမား႐ိုက္မွာေနာ္သားငယ္"
"မားမားကလည္း..."
မ်က္ႏွာေလးငယ္ကာေျပာျပန္ေတာ့လည္းရင္ထဲမေကာင္း ဆက္ဆူဖို႔ေတာင္အားမရွိခ်င္...အလိုလိုက္လို႔ေတာ့မျဖစ္...ဒီတိုင္းထားလိုက္ရင္လူမႈေရးဆိုတာေတြနားလည္မွာမဟုတ္တာမို႔...
"မေန႔ညေနက ပိုင္ေလးေဘာလံုးကိုလုယူလာတယ္ဆို"
မ်က္လံုးေလးလွန္ကာစဥ္းစားေနဟန္လုပ္ၿပီးမွ...
