CAN ERİĞİ

Bölüm 4: "Ona dokunmayı deneyeyim deme"

Iığğhhh 😥🙍🙍 ben bu bölümü daha dün yazmıştım amağğğğ niye silinmiş ki😲😲 nasıl bitecek şimdi😣😣😣

Sakin:)))

Söz verdiğim üzere yılmak yok. BU KİTAP BİTECEKK:)))

Bu bölümü o kadar kötü yerde kestim ki. Sjsjsjs.

Neyse bölüm sonunda grşrz:**

Bu arada bölüm kurpandaga nın. O ki Meteor Kocam'ı çok seviyor:))))

RabiaCelik468 ve @sedanurdeli yeni okurlarım galiba:D sizede teşekkürler kızlar

Keyifli okumalar
***
Kağan arabadan inip bu kez daha sert ve duygusuz sesiyle konuştu. "El kadar kıza sahip çıkamıyorsunuz yollardan topluyoruz, ya ben değilde başkasının arabasına binse ne olurdu haberiniz varmı!" gözlerim şaşkınlıkla açılıp arabadan inen ve babamın karşısına dikilen Kağan'ı bulduğunda istemsizce yutkundum. Beni arabaya almamak için onca şey yaptıktan sonra şimdide gelmiş onlara hesap soruyordu, öyle mi?

Babam ona karşı tek kelime edemezken, Kağan babamın gözlerine en soğuğundan bir bakış atıp yengeme döndü ve ısırdığım elindeki kızarıklığı gösterdi. "Buz getirin dedim,anlamadınız mı!"
***

Çamurlu bir halde arabadan çıktığımda kalabalıktan kıs kıs gülme sesleri gelmeye başladığı için yanaklarımın kor olduğunu hissedebiliyordum. Gözlerimin tepesinden onlara kaçamak bakışlar atarken parmaklarım içe doğru bükülmüş yumruk halini almıştı. Dağ evine sert adımlar atarak önden giden Hastalıklı adamın peşine takıldım.

Hala beynim idrak edemiyordu, rastlayacak onca insan varken ben bine bine bu adamın arabasınamı binmiştim? Ve bu adam niye gençti? En fazla yirmi ikisinde görünüyordu.

Dışardakiler beni kimbilir ne sanmışlardı ,aralarındaki fısırdaşmaların  hayra alamet olmadığını çok iyi biliyordum. 

İçeri girdiğimde beni kapıda korku dolu gözlerle etrafı kollayan Seher karşıladı.  Paniğini tırnağını kemirerek geçirmeye çalışıyordu. Onları nasıl oyaladıysa,babamlar beni hala odada damadı bekliyor sanıyorlardı. Kolumdan tutup hızla kendi kaldığı odaya girdiğinde bende aynı adımlarla içeri girdim.

"Kızım nasıl oldu bunlar! Seni getiren adam kim!?" sakin olmaya çalışarak nefes aldım. "Damat mış. Ben bilmiyordum. Yoldan geçen biri sanmıştım." gözleri şaşkınlıkla açılırken elini ağzına bastırıp sertçe yutkundu. "A-Amcam..." diye kekelemesine kalmadan kapıya inen yumruklar oturduğum yatakta sıçramama neden oldu. Gelmişti! Dişlerin gıcırtısını buradan bile duyabiliyordum, yada bilinçaltım duyduğumu sanıyordu.

Seher kapıyı açıp babamı benden uzak tutmaya çalışarak dışarı çıktı ve kapıyı tekrar kapattı. Açtığı sırada babamın ağzından etrafa saçılan küfürler kulağıma ulaşmış, dizlerimi titretmeye yetmişti bile.

Sinirden mi korkudanmı aktığını bilmediğim yaşlar yanaklarıma süzülürken kendimi dünyanın en salağı gibi hissediyordum! Babam kapıya attığı her yumrukla korkumu daha da derinleştirirken parmaklarımı yatağın saten çarşafına geçirip sıkmaya başladım. Babamın ettiği küfürleri kapı durduramıyor aynı hızla kapıyı geçip bana kadar ulaşıyordu.

Kim kaçarken kaçtığı şeye yakalanırdı ki! Tabiki ben, gerizekalılıkta master yapmış olan ben!

Çok geçmeden babamın sesi koridoru inletti. Onu duymamla dizlerim titremeye başlamıştı bile.
Parmaklarımın titremesi artarken koridordan gelen uğultularda artıyordu.