SENİ BIRAKMAYACAĞIM

2.Bölüm

Benim adım Ted Mosby ve inanın bana şu anda ne yaptığımı bende bilmiyorum. Yolda gördüğüm belki de çok belalı olan bu siyah takım elbiseli herifi evime getirdim ve şimdi de onun üstünü çıkartıp banyoya sokmaya çalışıyorum. Kahretsin benim derdim ne? Neden bu herife yardım ediyordum? Düşüncelerimi kenara ittim ve işime devam ettim. Ama bir erkek olmama rağmen oldukça ağırdı, onu taşımakta zorluk çekiyordum. O ise sanki başka bir boyutta gibiydi. Zaten aynı anda hem onu tutup hem de sıcak suyu ayarlamak yeterince zor değilmiş gibi bir de üstüne üstlük bütün ağırlığını bana veriyordu.  Her ne kadar zorlanmış olsam da onun üstünü tamamen çıkartmayı ve sıcak suyu ayarlamayı başarmıştım. Ve kendi kendime 

-He he he Bir de bana beceriksiz derler. Nerem beceriksizmiş benim?

Kendi kendime bunları düşünürken bir yandan da onun vücuduna dikkat kesildim. Çünkü hayatımda gördüğüm en güzel vücuda sahipti. Geniş omuzlar, kaslı bir karın, ayrıca kemik yapısı da mükemmeldi. Benimse oldum olası hep çelimsiz bir vücudum vardı. Spor salonuna yazılmıştım ama en fazla 1 hafta dayanabilmiş'tim. Çünkü neredeyse sakatlanıp ölecektim. Bu yüzden birden karşımda böyle güzel bir vücut görünce kıskanmadan edemedim ve içimden bir ah çektim tam o anda 

-Ne o vücudum seni çok mu etkiledi?

Ha hani başka bir boyuttaydı bu herif? Nasıl far ketti benim ah çektiğimi? Kahretsin! Rezil olmuştum ne diyeceğim ben şimdi? Derin bir nefes aldım. Biraz durdum ve

T: Ne Neden etkilenecekmiş'im? Sadece yaralarına bakıyordum o kadar. Hem bir erkek neden başka bir erkekten etkilensin ki?

-Hmm 

Dediği tek şey buydu ve ben de işime devam ettim. Onu sıcak suya yatırdım, sırtını ve omuzlarını keselemeye başladım. Dikkatli olmam gerekiyordu, çünkü vücudunda bir sürü yara vardı. O ise gözlerini kapatmıştı, yavaş yavaş nefes alıp vermekteydi. Onu keselemem bittiğinde üstüne bornoz geçirmiştim ve bornoz'um ona dar gelmişti. İster istemez kıkır, kıkır gülmeye başlamıştım, çünkü çok komikti. O da bu halime şaşırmış olacak ki bana anlamsızca bakıyordu. Ona kıyafet vermem gerekiyordu ve dolabıma baktıktan bir kaç dakika sonra

-O şeyleri giymem ben.

Dedi. Hem sinirlenmiş, hem de gülümsemiştim. Ona dönüp

T: Vay sana yardım eden bir insana böyle mi davranıyorsun?

-Kusura bakma. Ama yine de o şeyleri giymem ben! 

Sanırım haklıydı. Benim kıyafetlerim oldukça salaştı ve sanırım onun tarzı değildi. Söylediklerini umursamadım ve 

T:Keyfin bilir.

Dedim. Belli etmese de yürümekte oldukça zorluk çekiyordu. Onu yatağıma kadar taşıdım. Yatağıma  yatırdıktan sonra üstünü örttüm. Tam çıkacakken beni kolumdan tuttu ve 

-: Nereye gidiyorsun?

T: İçeriye. Uyumaya

-: Olmaz yanımda yat.

T: Ha Neden bahsediyorsun sen?

Dememe kalmadan beni yanına çekti ve üstümü örttü. Çırpınmaya çalıştım.  Ama başaramadım. Çünkü kollarını çoktan vücuduma dolamıştı. Kafasını göğsüme gömüp bana  

-: Vay çok yumuşak. Tıpkı yastık gibi 

T: Ne ne ne ne diyorsun sen? ne yastığı be!

Sinirlenmiştim. Kahretsin neden sporu bırakmıştım ki? Keşke devam etseymiş'im. Bir dakika şimdi bunu düşünmenin sırası değil.