FEDA EDİLMİŞ HAYATLAR

7. Bölüm: İLK TUTULMA

Arkadaşlar aranızda ülker çikolatalı gofreti sevmeyen var mı??

Peki Arkadaşlar Aranızda 'Feda Edilmiş Hayatlar' Kitabımızı Hala Okuma Listesine Eklemeyen Var Mı??

**************************

Sizleri beklettiğim için çok üzgünüm..😔

Sabırla beklediğiniz için de çok teşekkür ederim... 😘😍🙏💕

Umarım bu beklemenize değer ve beğenerek okursunuz...

Yorumlarınızı ve Votelerinizi bekliyorum 😘

✨✨✨

Bu bölümü yorum kraliçesi ilan ettiğim @zeyno22zs gelsin 😘😘 İyiki Doğdun kuzummmm ❤️😘

✨✨✨

Keyifli Okumalaaaarrr!!! 💪

***********

Sonbaharın güzel esintileriyle süslenen bir masada oturuyordu Bozan Ailesi. Sabahın en canlı saatlerinde bir pazar günü tüm ahali sofradaydı. Geniş konak avlusunda hanımlar eksikleri tamamlıyor, çocuklar birbirini kovalıyor, erkekler ise ev ihtiyaçlarından, evin  tadilatlarından ve düğün için gerekli olan ihtiyaçları konuşuyorlardı. Sofranın hazırlanması ile herkes bir araya geldi. Hal hatırlar soruldu, çocukların okul anıları dinlendi, bugünkü yapılacak planlamalar yapıldı.

Mehmet ağa kızının sesiz kaldığını farketti ve
"Ahuşen kızım sen konakta mı olacaksın bugün? İstersen yengenlerle sende git alışverişe, eksiğin gediğin varsa alırsın." dedi.

"Yok baba, zaten yengem ile ablam çocuklara okul alışverişine gidecekler. Onlar rahat rahat ilgilensinler çocuklarla,biz sonra da gideriz acelesi yok."

"Acelesi yok ne demek kızım bilmez misin Baran ağa bu hafta içi çıkacaktır hastaneden? Hazemşahlar gelin hazırlıklarını bitirmişler bile... "

Ahuşen biraz gerilir ve "Bilirim ağam" der. Birden baba, ağa olmuş... Kız, gelin olmuştur...

"Ahuşen ne zamandır hastaneye gitmezsin bu gözümden kaçmaz. Bugün öğlen sende hastaneye gidesin Baran ağanı ziyaret edip hal hatırını sorasın. Böyle ilgisizlik sana yakışmaz kızım."

Aheşun kafasını sallayıp içine biraz büzülerek babasının buyruğu karşısında sessiz kaldı. O ilgisiz değildi ki Baran ağa gelme dediği için gitmemişti. Acaba, Rojda ablam ile Halil eniştemde hastanede midir? diye düşündü, tek kalmak istemiyordu Hazemşah aşiretinin yanında.

Kahvaltıdan sonra ev işlerinide bitirip yola çıktı Ahuşen. Hastane kapısından geldiğinde ise eski hatıraları canlandı, o gün ne kadar üzüldüğünü hatırladı ve bugünün sonu kötü bitmeyecek diyerek kendine cesaret verdi. Ne ben üzüleceğim ne onlar, herşey sorunsuz hallolacak...

Ahuşen içinden kendine umut aşılıyor bir yandanda ilahi destek için Rabbine dua ediyordu. Dalmış bir halde asansörden inen Ahuşen birinin ona seslendiğini hissederek başını kaldırdı.

"Ahuşen yenge... Ne zamandır sesleniyorum duymuyorsun. Baran ağamın odası değişti bu koridorda değil yanlış gelmişsin gel ben seni götüreyim." diyen Zafer, Ahuşen'e de yol göstererek ilerledi.