Ο κλέφτης της καρδιάς μου (Βιβλίο 2ο)

Κεφάλαιο 18ο

Ελένα

Είχε περάσει μια εβδομάδα και νομίζω ότι το σχέδιο μας πήγαινε περίφημα. Είχα δώσει την πληροφορία μέσω παλιών μου συμφοιτητών που δούλευαν αρχικά σε κουτσομπολίστικα περιοδικά ότι ένας Αργεντινός μεγιστάνας με την κόρη του θα κατέφθανε στην Ελλάδα προκειμένου να επενδύσει. Η κρίση στη χώρα μας και όλες οι επενδυτικές διευκολύνσεις που προωθούσαν αυτό το πλαίσιο βοηθούσε στο να γίνει πιο πιστευτό. Έτσι μέσα σε μια εβδομάδα εικόνες του μεγιστάνα και της κόρης του που θα κατέφθαναν σε λίγες μέρες είχαν κατακλύσει κάθε περιοδικό της χώρας. Φυσικά οι φωτογραφίες ήταν επεξεργασμένες και είχαν δημιουργηθεί αποκλειστικά από τον Γιώργο. Όμως ο Ασιάτης είχε φάει το δόλωμα. Είχε μάθει ακριβώς τις πληροφορίες που θέλαμε και έψαχνε σαν τρελός για περισσότερες. Μα πάνω από όλα εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν το πρόγραμμα του μεγιστάνα μας. Έτσι θα έβρισκε τον επιθυμητό τρόπο να τον συναντήσει. Και να καταφέρει να κλείσει ένα ραντεβού μαζί του ώστε να του πουλήσει την ιστορία του. Φυσικά δεν θα παρουσιαζόταν ο Lee αλλά κάποιος από τους έμπιστους του. Τον ρόλο του μεγιστάνα ανέλαβε ο Alberto. Τον ρόλο της κόρης του εγώ. Με μερικές διαφορές φυσικά ώστε να μην με αναγνωρίσει κάποιος από την οργάνωση του. Πρώτον τα μαλλιά μου θα γινόντουσαν ξανθά. Με περούκα φυσικά. Και το χρώμα των ματιών μου καστανό. Ο Θανάσης είχε αναλάβει να φτιάξει το στυλ που θα έπρεπε να υιοθετήσω.

Κοίταξα τον Alberto απέναντι μου.

«Έτοιμη μικρή;» με ρώτησε καθώς από την στιγμή που θα άνοιγε η πόρτα του αεροπλάνου, στο οποίο βρισκόμασταν θα ξεκινούσε και η παράσταση. Και το μόνο σίγουρο ήταν ότι το παραμικρό λάθος ήταν ικανό να κοστίσει την ζωή μας. Ο Lee είχε βάλει ήδη άντρες να μας παρακολουθούν από την στιγμή που θα πατούσαμε το πόδι μας σε ελληνικό έδαφος. Και επίσης η επικοινωνία με τον Ορέστη ή κάποιον άλλον από τους γνωστούς μας απαγορευόταν αυστηρά.

Καθώς διανύαμε τον δρόμο προς την έξοδο του αεροδρομίου οι σωματοφύλακες μας, άντρες από την διαλυμένη πλέον οργάνωση του Μαντά, μας είχαν περικυκλωμένους αυξάνοντας την δόση πιστευτού στην ιστορία μας. Αν και ήξερα τον κίνδυνο, στον οποίο βρισκόμασταν ένιωθα λιγάκι σαν κάποια ντίβα της μεγάλης οθόνης. Ίσως ευθυνόταν βέβαια το εντυπωσιακό ξανθό ή τα πανάκριβα ρούχα και αξεσουάρ που κουβαλούσα. Όπως και αν είχε το σχέδιο μας λειτουργούσε. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει μια από τις σουίτες με θέα την Ακρόπολη και με ιδιωτικό μπαλκονάκι και πισίνα. Ξεκουραστήκαμε έως το βράδυ όπου η παράσταση θα συνεχιζόταν σε ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια της Αθήνας. Η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα συναντούσε την μοντέρνα. Ο σεφ ήταν από τους πιο διακεκριμένους του χώρου και για να κλείσεις τραπέζι η έκταση της λίστας αναμονής έφτανε τα όρια του υπερβολικού. Ο Ορέστης με τον αδερφό του και τον Χοσέ βρισκόντουσαν ήδη στο τραπέζι τους. Ο απεσταλμένος του Lee για αυτή την αποστολή επίσης. Ο Alberto και εγώ μπήκαμε κάνοντας θεαματική είσοδο στον χώρο. Υπερβολικά ντυμένοι και οι δύο δείχνοντας τον πλούτο μας ως Λατίνοι μεγιστάνες. Για μια στιγμή μόνο η αίθουσα ηρέμησε, οι συζητήσεις σταμάτησαν και ακόμη και οι σερβιτόροι έστρεψαν τα κεφάλια μας ώστε να μας κοιτάξουν. Ο μετρ που μας οδηγούσε στο τραπέζι μας κορδώθηκε αφού έστω και έμμεσα η προσοχή ήταν στραμμένη πάνω του. Όταν καθίσαμε μπόρεσα να αναπνεύσω ξανά αφού η ατμόσφαιρα είχε γίνει ξανά φυσιολογική. Σχεδόν. Ο Ορέστης, λίγα τραπέζια μακριά μας κοιτούσε. Και συγκεκριμένα εμένα. Το βλέμμα του ήταν ένα μείγμα γοητείας και αυτοπεποίθησης. Και ήξερα ότι ήταν αυτό που χρησιμοποιούσε όταν έβλεπε κάποιο θηλυκό γύρω του που άξιζε την προσπάθεια να ρίξει. Ήξερα ότι το χρησιμοποιούσε αυτή την στιγμή για να πείσει τους Ασιάτες ότι τον είχα γοητεύσει και ο μοναδικός τρόπος προσέγγισης του ¨πατέρα μου¨ θα ήταν με την βοήθεια του. Όπως επίσης γνώριζα ότι ποτέ δεν είχε χρησιμοποιήσει αυτό το βλέμμα για να ρίξει εμένα. Εμένα ποτέ δεν με είχε δει ως μια εντυπωσιακή γυναίκα που του τράβηξε την προσοχή παρά μόνο σαν ένα ανόητο, ξεροκέφαλο κοριτσάκι που χρειαζόταν την βοήθεια του για να σωθεί.