Ο κλέφτης της καρδιάς μου (Βιβλίο 2ο)

Κεφάλαιο 48ο (Τελευταίο)

Ελένα

Μπήκα στο σπίτι νευριασμένη. Πως τολμούσε ο Ορέστης να συμπεριφέρεται έτσι; Είχα πάει στον γάμο ύστερα από την συνάντηση που είχα με την Ιφιγένεια. Εκείνη με έπεισε σε μερικά λεπτά να σταματήσω τα πείσματα και τις ανοησίες με τις οποίες ταλάνιζα το κεφάλι μου τον τελευταίο καιρό και να συναντήσω τον Ορέστη. Να του πω ότι ένιωθα επιτέλους χωρίς να σκέφτομαι το παρελθόν και είχε δίκιο. Εμφανίστηκα σε εκείνον τον γάμο και εκείνος το μόνο που είχε να με ρωτήσει ήταν τι κάνω και πως πάει το περιοδικό;

Έβγαλα τα ψηλοτάκουνα μου και στην συνέχεια το φόρεμα. Έκανα ένα γρήγορο ντουζ και στην συνέχεια φορώντας απλώς ένα σορτσάκι και ένα φανελάκι έβαλα μια ταινία στην τηλεόραση και ξάπλωσα στον καναπέ.

Δεν ήξερα πόση ώρα είχε περάσει από την στιγμή που τελείωσε η ταινία και εγώ καθόμουν μέσα στα σκοτάδια όμως η μελωδία που ακουγόταν στον δρόμο, κάτω ακριβώς από το σπίτι μου με έκανε να σηκωθώ όρθια. Που και που περνούσαν λατέρνες από την γειτονιά μας αλλά ποτέ βράδυ. Σήμερα το τραγούδι που ακουγόταν ήταν βγαλμένο από μια άλλη εποχή όπου οι άνθρωποι εκδήλωναν τα συναισθήματα τους με μια κιθάρα και τις φωνές τους, τραγουδιστά. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα στο μπαλκόνι να χαζέψω τους πλανόδιους μουσικούς. Κοιτάζοντας προς το μέρος του παρατήρησα το καστανό κεφάλι του Ορέστη και το χαμόγελο του. Κοίταζε προς το διαμέρισμα μου με προσμονή.

«Είσαι χαζός» του φώναξα και εκείνος έκανε μια υπόκλιση.

«Μια καντάδα για την ομορφότερη γυναίκα του κόσμου, που μου έκλεψε την καρδιά με ένα μονάχα βλέμμα!»

Από τις γύρω πολυκατοικίες άνθρωποι έβγαιναν στ μπαλκόνια και παρακολουθούσαν την εξομολόγηση παλαιάς κοπής από τον Ορέστη. Οι γυναίκες χαμογελούσαν εντυπωσιασμένες από το παραμύθι που εκτυλισσόταν μπροστά τους και οι άντρες χειροκροτούσαν το θάρρος ή την πρωτοτυπία του.

«Κατέβα» είπα και εγώ σαν να το περίμενα όρμησα μέσα στο σπίτι και φορώντας μόνο τις κάλτσες μου έτρεξα προς τον δρόμο κατεβαίνοντας τις σκάλες δύο δύο.

Πήδηξα στην αγκαλιά του και εκείνος με σήκωσε. Τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση μου και τον κοίταξα μέσα στα λαμπερά πράσινα μάτια του.

«Άργησες λίγο» του είπα και τον φίλησα.

«Δεν πειράζει μωρό μου έχουμε όλη την υπόλοιπη ζωή μας...»