Ο κλέφτης της καρδιάς μου (Βιβλίο 2ο)

Κεφάλαιο 29ο

Ελένα

Έψαχνα μανιωδώς όλα τα άρθρα που είχαν δημοσιευθεί είτε στις εφημερίδες και τα περιοδικά είτε είχαν παρουσιαστεί στο κανάλι του πατέρα μου και αφορούσαν την οικογένεια Μαντά. Αφού ξεκαθάρισα τα πιο πρόσφατα και κυρίως αυτά που είχαν έρθει στο φως τον τελευταίο μήνα ξεκίνησα να τα διαβάζω παρατηρώντας και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η αλήθεια ήταν ότι είχαν ξεκινήσει να ξεπετάγονται μερικά υπονοούμενα για δόλο και διαφθορά των επιχειρήσεων Μαντά και είχαμε καταλήξει να διαβάζω ένα κείμενο μίσους όχι για τις επιχειρήσεις αλλά για τους υιούς Μαντά. Ήταν φανερό ότι όποιος βρισκόταν πίσω από αυτά τα άρθρα έκρυβε κάποια προσωπική αντιπάθεια για εκείνους. Και ήλπιζα αυτός ο κάποιος να μην ήταν ο πατέρας μου γιατί πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ κάποιο λόγο να θέλει να τους καταστρέψει. Ωστόσο έπρεπε να μάθω. Να είμαι σίγουρη. Έτσι έβγαλα το κινητό μου και κάλεσα έναν αριθμό που είχα χρόνια να χρησιμοποιήσω. Η φωνή που ακούστηκε στην άλλη άκρη της γραμμής αρχικά ήταν σοβαρή και αρκετά επαγγελματική. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι εγώ ήμουν αυτή που τον αναζητούσε μαλάκωσε. Μάλιστα διαφαινόταν και μια υποψία αμηχανίας στην φωνή του. Για να διευκολύνω αυτή την περίεργη συνομιλία τον ρώτησα πότε ήθελε να συναντηθούμε και έτσι κλείσαμε ραντεβού σε δύο μέρες στο γραφείο του. Αισθανόμουν απαίσια που θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσω αυτό τον άνθρωπο που έκλεισε την μητέρα μου σε ίδρυμα και λίγους μήνες μετά έφερε μια καινούρια γυναίκα κάτω από την ίδια στέγη με εμένα. Μα το χειρότερο ήταν η κόρη της. Πονούσα για το χαμό του αδερφού μου και εκείνη με χρησιμοποιούσε για να αποκτήσει φήμη στο σχολείο. Ο πατέρας μου έδειχνε να έχει αντικαταστήσει τον αδερφό μου με εκείνη και αυτή το εκμεταλλευόταν στο έπακρον. Όταν έγινα 18 αποφάσισα ότι δεν χρειαζόμουν αυτή την δυσλειτουργική οικογένεια στην πλάτη, ειδικά από την στιγμή που κανείς από τους τρεις τους δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για την ευημερία μου. Έτσι βγήκα στο πραγματικό κόσμο και βρήκα δουλειά ταυτόχρονα με τις σπουδές μου για να συντηρούμαι. Τους είχα αφήσει πίσω μου, στο σκοτεινό παρελθόν μου όπου ανήκαν, όμως να που τώρα έκαναν την επανεμφάνιση τους ίσα ίσα για να με ταλαιπωρήσουν λίγο ακόμη. Έκλεισα τα μάτια μου και σκέφτηκα τον Ορέστη. Άξιζε απόλυτα αυτή τη θυσία!

Το μεσημεράκι κατέβηκα από το γραφείο για να πάρω έναν καφέ από την καφετέρια δίπλα. Ο Ορέστης βρισκόταν ακουμπισμένος με την πλάτη του πάνω στο αμάξι του. Είχε σταυρωμένα τα χέρια του στο στήθος του και φορούσε τα γυαλιά ηλίου του κρύβοντας το μισό του πρόσωπο. Μια τούφα είχε πέσει μπροστά στα μάτια του καθώς ένα ελαφρύ αεράκι ξεκίνησε να φυσάει. Χαμογέλασα και τον πλησίασα.