Ο κλέφτης της καρδιάς μου (Βιβλίο 2ο)

Κεφάλαιο 24ο

Ορέστης

«Ξύπνα» ακούστηκε η φωνή του Άλεξ. Άνοιξα τα μάτια μου με δυσκολία. Εκείνος στεκόταν πάνω από το κεφάλι μου σοβαρός.

«Έχει περάσει ένας μήνας από την σύλληψη του Lee και εσύ έχεις γυρίσει στο να ζεις όπως όταν έφυγε η Ιφιγένεια. Σήκω και ετοιμάσου. Σήμερα θα έρθεις στο γραφείο μαζί μου!»

«Έλα ρε Άλεξ. Κοιμήθηκα στις 6»

«Ορέστη μίλησα. Δεν θα επιτρέψω να περάσει ακόμη ένας χρόνος με εσένα να καταστρέφεσαι. Και να ήξερα ποιος είναι ο λόγος αυτή την φορά, θα μπορούσα να βοηθήσω...»

«Δεν υπάρχει λόγος» είπα ψέματα. Αν και δεν ήμουν σίγουρος γιατί με είχε πειράξει τόσο αυτό. Εγώ την έδιωξα. Εκείνη είχε το δικαίωμα να κάνει ότι ήθελε στην ζωή της. Είχε περάσει άλλωστε ένας χρόνος. Ένας ολόκληρος χρόνος. Και εγώ παρακολουθούσα την κάθε της κίνηση από τότε που αντιλήφθηκα ότι βρισκόταν στην Ελλάδα. Ήθελα να είμαι σίγουρος ότι ήταν καλά. Και μόλις ήξερα ότι όλα είχαν τελειώσει. Ότι εγώ είχα ξεμπλέξει. Ότι εκείνη ήταν ελεύθερη από τους Ασιάτες όπως όλοι μας φυσικά πήγα να την βρω στο σπίτι όπου ήξερα ότι έμενε. Και εκεί στην είσοδο βρέθηκα αντιμέτωπος με εκείνο το αποτρόπαιο θέαμα. Την φιλούσε αυτό το σαμιαμίδι ο Παύλος. Τόσο καιρό μπούκωνα τον εαυτό μου με ψέματα περί φιλίας και μόλις συνειδητοποίησα ότι την έχασα άφησαν τον εαυτό μου ελεύθερο να μάθει την αλήθεια. Δεν την έβλεπα σαν φίλη. Είχε καταφέρει να με κάνει να αισθανθώ ξανά. Νομίζω ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Αλλά είχα το δικαίωμα να μπω ξανά στην ζωή της; Αυτό ήταν το ερώτημα που με ταλάνιζε εδώ και ένα μήνα. Και για να μπορέσω να λύσω αυτό το γρίφο έβγαινα, έπινα και πήδαγα όποια γυναίκα εμφανιζόταν στον δρόμο μου. Λες και αυτό ήταν αρκετό να καλύψει το κενό των συναισθημάτων που είχε δημιουργήσει εκείνη.

Σηκώθηκα ανόρεχτα από το κρεβάτι και ξεκίνησα να ετοιμάζομαι. Ο Άλεξ τόσο καιρό είχε σηκώσει το βάρος των επιχειρήσεων μας και είχε γίνει ένας από τους 30 ανερχόμενους επιχειρηματίες παγκοσμίως. Είχε δώσει ξανά στο επίθετο Μαντάς την παλιά του αίγλη καταφέρνοντας να σβήσει τις πράξεις της αδερφής μας που σάπιζε στην φυλακή. Όχι ότι οι υπόλοιποι που φέραμε αυτό το επίθετο ήμασταν καλύτεροι αλλά ποτέ δεν είχαμε υπάρξει τόσο παρανοϊκοί όσο εκείνη.

Φτάνοντας στο γραφείο μας υποδέχτηκε ο Γιώργος που πλέον είχε ξεκινήσει να εργάζεται στην εταιρία, υπεύθυνος σε ότι είχε σχέση με τα ηλεκτρονικά συστήματα. Τα ιδιαίτερα χαρίσματα του άλλωστε πάντοτε θα μας φαινόντουσαν χρήσιμα. Ο Θανάσης είχε αποφασίσει ότι χρειαζόταν μια αλλαγή, λίγη ξεκούραση έτσι έφυγε ταξίδι με τον Alberto στην νότια Ιταλία. Oι οικογένειες Benedetto και Ivaskov απέκτησαν την κυριαρχία τους ξανά σε Ιταλία και Ρωσία αντίστοιχα. Αν και πλέον σε όλη την Ευρώπη είχε αρχίσει να δεσπόζει το κοινό δίκτυο που είχαμε εγκαθιδρύσει προκειμένου να ξεφορτωθούμε τους Ασιάτες και εν συνεχεία τους προδότες Αλβανούς. Ο Χοσέ δεν είχε κάνει την εμφάνιση του ακόμη.