Ο κλέφτης της καρδιάς μου (Βιβλίο 2ο)

Κεφάλαιο 43ο

Αλέξανδρος

Κοίταξα τον Ορέστη απέναντι μου νευρικός. Τον τελευταίο καιρό αισθανόμουν ότι υπήρχαν κομμάτια του πάζλ που σχετιζόταν με την αδερφή μας, τα οποία εμείς αγνοούσαμε. Γνωρίζαμε ήδη ότι συνεργαζόταν με τον αδερφό του Hugo, ακόμη ενός θύματος της οργάνωσης του πατέρας μας αλλά η σκέψη ότι υπήρχε κάποιος δικός μας που την βοηθούσε δεν έλεγε να φύγει από το κεφάλι μου. Και αυτό γιατί αναρωτιόμουν δέκα μέρες τώρα πως ήταν δυνατόν να μπορέσει να τροποποιήσει το βίντεο στα γενέθλια της Ελένα χωρίς την παραμικρή βοήθεια. Πως μπήκε στο σπίτι; Πως βρήκε το βίντεο που βρισκόταν στον υπολογιστή του Γιώργου; Πως τα έκανε όλα αυτά ολομόναχη;

Λες και μπορούσε να διαβάσει την σκέψη μου ο Ορέστης κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Συμφωνούσε. Ωστόσο τι μπορούσαμε να κάνουμε οι δύο μας; Ποιος ήταν ο σωστός τρόπος να ενεργήσουμε ώστε να κρατήσουμε την Ιφιγένεια ζωντανή; Ήδη είχε κινδυνέψει μια φορά από την Εμμανουέλλα, όμως εκείνη συνέχιζε να συμπεριφέρεται σαν να μην υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος για την ζωή της. Πήγαινε στο γραφείο, γυρνούσε σπίτι, ασχολιόταν με τις ετοιμασίες του γάμου και ξεχυνόταν στα μαγαζιά για ψώνια. Τα ψώνια ήταν ο τρόπος της να σταματήσει να σκέφτεται. Διότι σκεφτόταν τον κίνδυνο αλλά τον έχωνε κάπου βαθιά μέσα της ώστε να μην την επηρεάζει. Αυτή ήταν η Ιφιγένεια.

«Την βρήκαμε» δήλωσε ο Χοσέ μπαίνοντας αεράτος μέσα στο γραφείο μου. Ο Ορέστης και εγώ τον κοιτάξαμε γεμάτοι περιέργεια χωρίς να είμαστε καθόλου σίγουροι για αυτή την εξέλιξη. Αποκλείεται να ήταν τόσο εύκολο.

«Ο Alberto μας ενημέρωσε πριν μερικά λεπτά. Έστειλε κωδικοποιημένο μήνυμα στον Γιώργο. Συναντήθηκε με τον Μαζούρ και εκείνος χωρίς να γνωρίζει ότι την καταδιώκουμε του είπε για την συνάντηση τους»

«Ο Μαζούρ;» τον κοίταξα δύσπιστος. Ο Μαζούρ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες της Ελλάδος πριν αρκετά χρόνια. Είχα την ατυχία να μπλεχτώ μαζί του όταν ήμουν 18 και να χάσω ένα φορτίο του πατέρα. Εκείνος με ανάγκασε να κλέψω ένα βραχιόλι προκειμένου να μου επιστρέψει το βραχιόλι και φυσικά ο πατέρας μου να μην μάθει τίποτα. Στην συνάντηση μαζί του κάποιο καρφί από την συμμορία του κάλεσε την αστυνομία. Στην συμπλοκή εκείνη ο πατέρας της Ιφιγένειας σκότωσε την μητέρα μου και ο Μαζούρ συνελήφθη. Σχεδόν 4 χρόνια πριν απέδρασε από τις φυλακές και του ξεπλήρωσα την χάρη βγάζοντας τον εκτός χώρας. Ωστόσο η επικοινωνία μας από τότε είχε σταματήσει. Ήταν δυνατόν να είναι όλο αυτό μια σύμπτωση ή μπορούσε να ήταν παγίδα της Εμμανουέλλας;