Κεφάλαιο 23ο

991 149 5
                                    

10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Ελένα

Γύρω μου απλωνόταν το σκοτάδι. Τα φώτα που μου χάραζαν τον δρόμο ήταν ελάχιστα και στιγμιαία βλαστήμησα την απόφαση μου να φύγω κρυφά από το σπίτι για να βρεθώ σε εκείνο το καταραμένο πάρτι. Και όλα για ποιον λόγο; Για τον Γιώργο. Με τον οποίο καταλήξαμε να τσακωθούμε και τώρα δεν είχα μέσο επιστροφής στο σπίτι. Έβγαλα το κινητό μου από το τσαντάκι μου, ήμουν τυχερή που στα 15 μου ήμουν από τα πρώτα παιδιά που είχαν κινητό αφού ο πατέρας μου δεν μπορούσε ποτέ να πει την λέξη όχι. Βρήκα τον αριθμό του αδερφού μου και τον κάλεσα. Πριν χτυπήσει 2 φορές η εύθυμη φωνή του έφτασε στο αυτί μου.

«Μανώλη» είπα γρήγορα «μπορείς να έρθεις να με πάρεις; Έχω ξεμείνει σε ένα σπίτι στην Εκάλη»

«Είμαι κέντρο ρε Ελένα και έχω πιει, δεν μπορώ να οδηγήσω μέχρι εκεί. Κάλεσε κάποιο ταξί...» αμέσως όλες μου οι ελπίδες κατέρρευσαν. Ο μεγαλύτερος αδερφός μου, ο οποίος όντας φοιτητής πλέον με εγκατέλειπε στην μέση του πουθενά.

«Δεν υπάρχει τίποτα τριγύρω μου» κλαψούρισα «φοβάμαι»

Ένα αμάξι πέρασε από δίπλα μου και μια παρέα αγοριών σταμάτησε.

«Κούκλα θέλεις βοήθεια;» ρώτησε αυτός που καθόταν στην θέση του συνοδηγού. Συνέχισα να προχωράω χωρίς να τους δίνω την παραμικρή σημασία. Εκείνοι όμως δεν το έβαζαν κάτω.

«Δεν ξέρεις ότι τα μικρά αθώα κοριτσάκια απαγορεύεται να περπατούν μόνα τους σε έρημους δρόμους;» είπε κάποιος άλλος.

«Έρχομαι» ακούστηκε η φωνή του αδερφού μου ηττημένη «μην το κουνήσεις από εκεί»

Η γραμμή έκλεισε. Το αυτοκίνητο δίπλα μου συνέχισε να με ακολουθεί. Η αλήθεια ήταν ότι είχα πανικοβληθεί αρκετά αλλά ήξερα ότι ο αδερφός μου θα βρισκόταν εκεί σε μερικά μόνο λεπτά έτσι έκανα υπομονή περιμένοντας τον. Όσο άβολα και αν ένιωθα με εκείνους να συνεχίζουν να μου μιλάνε αλλάζοντας αυτά που έλεγαν σε όλο και περισσότερο αισχρά λόγια προσπαθούσα να μην τους δώσω την παραμικρή σημασία.

Όταν επιτέλους ο αδερφός μου ήρθε με το αμάξι και σταμάτησε μπροστά τους μπήκα μέσα στην θέση του συνοδηγού.

«Ελένα μην το ξανακάνεις αυτό ποτέ» μου φώναξε «το έσκασες από το σπίτι και βρέθηκες ολομόναχη στις ερημιές»

Ο κλέφτης της καρδιάς μου (Βιβλίο 2ο)Where stories live. Discover now