Darmadağınım...Zaman anlamsız.
Günler geçiyor...
Güneş Ay'la hasretle koşuyor, sanki birbirlerine kavuşamayan aşıklar gibi
Gecenin yükü çok daha zor,yükü ağır.
Gece yarısı, sis etrafı kaplıyor. Hızla gölgelenip derinleşiyor sokaklar.
Cama gölgem vuruyor.
Zihnimi, düşünceler kaplıyor.
Gece kadar karanlık, gecenin yükü kadar ağır.
Bedenim tepki veriyor üşüyor ellerim.
İçim ürperiyor ,diziliyor söylenemeyen boğazıma.
Her solukta içime çekiyorum gecenin sessizliğini.
Birbirine açılan ıssız sokaklarda geziyor zihnim,yorgun yıllardır, yürümüşcesine.
Bilmediği bir yol arıyor gecenin soğuğunda.
Daha fazla kaldırmıyor gözlerim,kararsız kaygılı yollarda kaybolurken.
Bir manto gibi örtüyor kirpiklerimi yalnızlık.
-B/2017
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Short StorySadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
