Her şey sıfırlandı. Beynim bana ihanet etti ben yine başa döndüm. Belki de bu bedenin ve ruhun tek ihtiyacı sevgiydi.
Bu beden hak etmeyenlere sundu günahlarını belki de nefes almak için yanlış yola girdi ki tekrar nefesi kesildi. Yaşamımı, daha fazla bu ruhsuzluğun geçmesine adıyarak beklemek ne kadar doğru?
Gelmeyeni, olmayacak olanı beklemek ne kadar doğru bu ruhu bu bedene hapsetmek ne kadar akıl kârı?
Yasayamamak canlı bir bedende ölü olmak ruhuma kurulan zindan.Hem de kendi ellerimle kurmak zorunda kaldığım bir zindan beni ne kadar yasak olana itecekler...
Ben beni bıraktım.Şimdi de seni bırakmayan birini bulmak mümkün mü? Tanrıyı, yaratıcısını bırakan insanlar neden bir başka insanı bırakmasın ki?
- Kasım, 2019
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Short StorySadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
