Evet, karanlıkta yürümeye alışmış ve benimsemiş biriyim.
Onu yadırgamıyorum fazla cazip geliyor, fazla korumacı,fazla anlayışlı, ve fazla bencil
Evet ait olduğum tek yer
Ama karanlığın da kendince bencil olduğu bir yer var.
O acılardan beslenerek geçinir. O acının ta kendisidir.
Onunlaysan eğer bir mazoşist olman gerek ya da mazoşistliği kabul etmelisin.
Karanlık bir sadist, her düştüğünde seni bir kez de o bıçaklar ama yine o kaldırır,
o hem sevip hem de acısıyla okşayan bir güzelliktir senin için.
Onunla yürüdüğüm yol boyunca en çok geceleri sisli zamanları sevdim.
Gece çıkan sis bazen sizi karanlıktan bile gizler,karanlığı sevseniz bile acı cekmenizden kaçındırır.
Çakıllı yolda etrafım tamamen sisle kaplı bir şekilde yürüyorum, bu gece korkmadan.
Her zamankinden daha dik.
Arkada beni takip eden birileri olmadan arkadakilerin çığlıkları ve pişmanlıkları olmadan.
Bu Araf gibi...
Karanlıktasın ama bir perde tarafından gizleniyormuş gibi
Aynı zamanda boşluktasın acı yok ama arkada olduklarını biliyorsun gibi...
- 2017
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Cerita PendekSadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
