BÖLÜM 46

41 3 0
                                    



Yine bizi vurdular, yine terk edilmiş ruhlar var...

Ekrana bakıyorum. İçi dolu ama yazamayan bir çocuk görüyorum. 

Konuşamayan, tat alamayan, sevemeyen, çizemeyen, yaşıtları gibi gülüp, dans edip, bağırmayan...

Bir çocuk var.

Kalbinin derinlikleri dolu ve kanayan yaralarla  oynayan...

Müziği hissedip, kelimelere dökemeyen

Varlığını yok sayan, yokluğunu var sayan.

Ne hüzünlü gülücükleri var, karanlık kaplı dudaklar da

Parıldayan siyah zeytinlerde kaybolmuş kehribarlar...

Sona geldi... 

Var oluşan yokluğa

                                                                                       -04.11.19

Yaşamamaya ÖlenlerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin