Bu sabah bir terk edilişle uyandım ölümün dağınık kokusu odaya dağılmıştı
Senden kalan son veda sözleri ve buseleri kokuyordu duvarlar...
Ellerim titreye titreye dokunduğun saçlarımı okşadım
Söylediğin bütün şarkıları tek tek dinledim gözlerimde yaşlarla
Dünya' yı terk etmemen için binlerce dua ettim
Birlikte yapacağımız bir çok şeyin sözlerini hatırladım
Yarım bıraktığımız dizimizi,sensiz bitirmek zorunda kaldım
Ne kadar boktan biri olmama rağmen bani mücevher gibi parlayan yıldızlara benzetmeni hatırladım,göz yaşlarımı dökerken
Sonra ne kadar yalnız ve acınası kaldığımı fark ettim gidişinin ilk gününde
Ölmediğini, hala yaşam savaşı verdiğini dönüp elimi tutup sarılalım mı demeni iyi ki varsın demeni bekledim
Vedanın ve gidişinin üstünden daha ilk saatler geçerken ben öldüm,dirildim ve yine öldüm...
Hayalini düşündüm, bir köşeden beni izlediğini. Üzülmemen için ağlamamaya çalıştım ama olmadı be
Neden yaptın bunu bana
Neden görkemli Uzay'dan düştü bütün yıldızlar neden yok oldu büyük Uzay...
-28.05.18
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Short StorySadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
