Yaktım kendimi
Alkol kokan odalarda elimde yanan bir kibritle dolaşıyorum
gökyüzü yok burada
saf acı var
kapıları olmayan bu odalarda
Nefes alamayan bir çocuk var
duvarlara ufak yumruklarıyla vuruyor
çıkmak için haykırıyor
hiç kimse olmadı onu kurtaran, kurtaracak
acı çığlıkları yankılanıyor zihnimin koridorlarında
Canı çok acıyor attığı çığlıklar o kadar derin ki
anlatmasına gerek yok, hissettiriyor
elimde sönmekte olan kibritim
Çocuğu bulmama yetecek vakit bırakmıyor
onu bulmak için daha büyük bir aydınlık gerek
elimdeki kibriti zemine fırlattım
geçtiğim koridorlar tutuştu
arkamda büyük bir yangın
Aradım ama bulamadım
yok oldu adeta küçük çocuk
yaktım kendimi
Kendi ellerimle, kendimi yaktım...
-30.10.18
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşamamaya Ölenler
Short StorySadece birkaç duygu, birkaç satır, birkaç anı... Hepsi bu kadardan ibaretti, yaşamı anlatmaya. Umarım bu satırlar herkese biraz da olsa dokunur ve hissettirir kelimelerin gücünü...
